سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام؛

«قدرت‌های سیاسی حاکم در دولت و جامعه، دین را به مصلحت خود تفسیر می‌کنند نه بر عکس. به این معنی که دین خادم سیاست است؛ ولی سیاست –که ادارۀ قانون‌سازی و تصمیم‌آفرینی است- رئیس بزرگ است. سیاست به حکم زور و سلاح به خودش خدمت می‌کند و می‌تواند هرچیزی، حتی رجال دین، فرهنگ، روزنامه، اطلاع‌رسانی و غیره را نیز به خدمت خود دربیاورد.»

«نوال السعداوی» ترجمۀ زاهد ویسی

جملات فوق نظر یک خانم روشنفکر مصری است؛ و به نظر من خلاصۀ عقیدۀ طرفداران خلفا (غیر شیعه) است. همان کسانی که برای رسیدن به قدرت از اسلام دست کشیدند و به دین عربی قریش گرویدند. امروز هم اگر هر جای کارمان می‌لنگد، به نظر من داریم کارهای خلفا و اطرافیانشان را تکرار می‌کنیم. 

یا علی

سلام،

1- حرف آقای میرهادی از قول رهبری حق است:

«همین است که رهبر می گوید که روشنفکری در کشور ما بیمار متولد شده است.»

فکر میکنم پای عمل کم میاریم، حرف و بحث میکنیم، اما همتش را نداریم. درنتیجه حرفهایمان هم بی فایده شده. البته این یه دغدغه شخصیه که به صورت عام مطرحش کردم.

2- یک مطلب عام درباره حجاب:

«انسان گذشته از قلمروی فیزیکی و جسمانی، دارای قلمروهای

بینایی، گویایی، شنوایی، بویایی و تخیلی نیز هست؛

لذا عفت* محدود به جسم و برقراری ارتباط جسمانی نمی شود.

بلکه هرگونه ارتباط شهوانی میان نامحرم ها** را شامل می شود.»

ابوالفضل ستوده محلاتی، جزوه «این قلمرو من است»، کانون سراج نهاد رهبری دانشگاه تهران

عفت: رعایت حریم خود و دیگران و حفظ قلمروهای خصوصی از تعرض غریزه جنسی

نامحرم: اعم از همجنس یا جنس مخالف

سلام،

«نقش روشنفکران مرد و زن در کشورهای ما* ...

صرفاً حرفه یا منصبی در یک دانشگاه

یا کار در مقابل مزد

یا جایزۀ رئیس جمهوری (و یا حتی جایزۀ نوبل در ادبیات) [است].

نقش روشنفکر از آنجایی که در بر دارندۀ نظرگاهی فراگیر است

و پیش از حاکم در برابر مردم مسئول است...

[روشنفکران ما] ارتباط اجزای معرفت

به منظور به دست آوردن نظرگاهی

که فراتر از تخصص‌های دانشگاهی و مصالح اقتصادی و سیاسی آنان است

را قبول نمی‌کنند.

آنان از قبول مسئولیت در برابر تودۀ مردمی، ...

فرار می‌کنند

و به دامن مباحث نظری

و بحث دربارۀ غیرممکن‌ها

یا محالاتی پناه می‌برند که

برای آنها به‌صورت یک واقعیت عینی صرف

یا علم نظری خیالی

و مفاهیم آرمان‌گرایانه‌ای

تجلی و تجسم پیدا کرده که

هیچ ربط و پیوندی با واقعیتی که با آن زندگی می‌کنیم

و یا موضع‌گیری تاریخی مشخص و ملموس ما ندارد.»

قسمتی از مقالۀ «رابطۀ اخلاق با دین یا سیاست»، نوال السعداوی، ترجمۀ زاهد ویسی

*: منظور کشورهای اسلامی است، همانطور که نویسنده اهل مصر می‌باشد.

- - - - -

این پاراگراف را از آنجا که نقدی به امثال خود دانستم

با حداقل تغییر و خام آوردم.

نظراتتان ان‌شاء الله راهگشا خواهد بود

تا در آینده بیشتر به این موضوع بپردازیم.

یا علی

             سلام،

1) حال ما:

کار، کار؛

درس، درس.

عقبیم حاجی، عقب.

تکلیف چیه؟

صبح، صبح؛

شب، شب.

بمونیم دیر میشه،

بریم عقب میمونیم.

2) حال ایشان:

داداش جون، من با عزرائیل رفیقم.

میخوام بمونم تجارت کنم...

3) کسی خدا رو این طرفا ندیده؟

...

4) شعار هفته:

عبادت؛ نه فقط هر از گاهی، قضیه «الا لیعبدون»ه رفیق.

یا علی                

             سلام،

1) برام جالب بود که لوگوی همشهری روز شهادت قرمزه،

برای شما جالب نیست که رنگ لوگو برای من جالبه؟

2) یک پیشنهاد؛

اگه مطلب، نکته یا لینک جالبی سراغ داشتید

بدون مقدمه توی کامنت ها بهم معرفی کنید.

این طوری حضورتون سبزتر میشه!

3) درباره جهادی یزد به خصوص بعد عید خیلی فکرم مشغول بوده؛

الان فکر می کنم دارم به یه جمع بندی میرسم.

شاید راه حل مشکلی که برای من دغدغه شده 

قدرت دادن به یک نهاد تصمیم گیری جمعی باشه.

ان شاءالله باید یه پیشنهاد جامع تهیه کنم.

یا علی                    

سلام،

1) شریعت رسول خاتم(ص)، شریعت ختمیه است

و برای تمام جوامع بشری تا آخرین روز عمر بشر باید باقی بماند.

طبعاً باید باقی نگهدارنده این شریعت

-که اهل بیت آن حضرت می باشند-

نیز در تمام اعصار باقی بمانند

و مورد مودت جامعه بشری قرار بگیرند

تا جامعه بشری راه خدا را گم نکنند.

«صلاح دنیا، فلاح عقبا»، از سلسله مباحث امام شناسی آقای ضیاءآبادی

2) میلاد زینب کبری(س) مبارک باد

یا علی     

                سلام،

1) جاتون خالی ایلام،

خیلی باحال بود.

همسفرهای خوب،

آب و هوا، غذا و مناظر خوب.

فکر نکنم بودنم مفید بوده باشه،

ولی به من که خیلی خوش گذشت.

به خصوص فرصت فکرش.

حیف که به خاطر کنفرانس مجبور شدم وسطش برگردم.

2) فکر کنم کنفرانس رفتن برای من خیلی لازمه،

این بار فقط نشست خودمون رو رفتم.

از مقاله های دیگران چیزی نمی فهمیدم.

شاید باید دنبال کارهای مشابه خودت باشی،

اما شاید باعث بشه محدود بشی.

ضمن اینکه زمینه خودم هم به نظرم خیلی مفید نیست.

روی هم رفته امیدوارم یه زمینه مفیدتر پیدا کنم.

یا علی             

سلام،

1) پشه هایی که تموم شب خون آدم رو می خورن،

دم دمای صبح پشت توری اتاق جمع می شن؛

شاید دوست داشتن این توری نبود و می پریدن بیرون!

جالب اینه که اول شب چطوری اومدن تو؟!

2) جمعه و شنبه دو تا انتخابات بود برای شورای دو تا جهادی؛

بالاخره تونستم هر دو گروه رو قانع کنم که نمی تونم تو شورا باشم.

اما هنوز پام گیره.

محتاج دعای خیر و راهنمایی دوستان!

یا علی                     

سلام،

1) هر روز صبح حدود ساعت 8 از دم بازار رد میشی.

هر روز مغازه ی اولی بستس،

ولی دومی اگه قبل 7:55 بیای بستس و بعد 8:10 بازه!

هر روز دست فروشها لباس های مناسب کارگرا رو بساط می کنن،

مگه دیرتر از 8:25 بیای.

اون آقای متکدی روشن دل از 7 به بعد سرکاره،

همون که پرسپولیسیه و راننده های استقلالی رو دست میندازه.

اما اون خانومه 7:30 میاد

و قبل از باز شدن آژانسی که جلوی در ورودیش میشینه میره.

حتی خیس شدن جلوی در مغازه ها بستگی به ساعت داره.

و هزار اتفاق دیگه.

تو هر روز خدا همه این ها رو میبینی،

مگه اینکه نخوای مثل همیشه باشی.

روزی که چشات آب بردارن،

روزی که یه جور دیگه باشی.

2) دیروز باورم شد که عشق کشاورزی بوده،

ولی هنوز استاد تئوریهای مکانیکه.

می دونید چرا؟

چون داره ارضا میشه،

می ترسه اگه بره دنبال عشقش اینقدر ارضا نشه.

3) بزرگترین مشکلم تو زندگی

انتخاب بین کارهایی که می تونم و ممکنه بتونم بکنم.

خدایا! از پیش خودت هدایتم کن!

یا علی             

سلام،

سه روز رفتم یزد،

به یاد همه روزهای یزد.

نمازخونه، خوابگاه، دانشکده،

سایت،

بچه ها،

دکتر بزرگ، طالبی، شفیعی، دشتی، سوهانکار.

فیلم های شبانه.

نمی دونم چجوری از یزد سر درآوردم،

همون طور که تو یزد نمی دونستم

چطور تو تهران زندگی می کردم.

یعنی هرجا باشی،

شکل همون جا میشی.

خودتو با همون قواعد تعریف می کنی؛

جوری که قواعد قبلی رو ممکنه فراموش کنی.

و این همون قاعده انس و نسیانه.

یا علی