سلام،
«ارزش حیات مستند به چیست؟»
«خداوند زمینه ی ارزش و عظمت حیات را
در انسان قرار داده
ولی این زمینه
قابل دگرگونی است.»
«اگر آدمی در این زندگانی مسیر
فضیلت و تقوا و اصول اخلاقی را
انتخاب ننماید،
سقوط و رکود او حتمی خواهد بود.»
«هیچ فرهنگ اصیل انسانی
نمی تواند
از ارزش پدیده ی حیات
به طور مطلق دفاع نماید.»
«فرهنگ پیرو فرهنگ پیشرو، علامه جعفری»
یا علی
بسم الله
1- خدا آقای مردانی را بیامرزاد!
خدا آقای نظری را بیامرزاد!
خدایا، ما را هم به یاد مرگ بیاندازاد!!
2- محرومیت و فقر
آقاهه تو تلویزیون میگفت:
عوامل تولید ثروت
(رفع فقر و محرومیت) سه چیزه:
1) ظرفیت و مهارت =» تربیت و آموزش
2) فرصت =» فراهم کردن بستر، اصلاح قوانین، حمایت و ...
3) جلوگیری از آسیب خشکسالی، برشکستگی، بیماری و ...
=» تامین، بیمه و ...
شما چی میگید؟
یا علی
سلام،
می دونید معجزه یعنی چی؟
معجزه یعنی اینکه وقتی میخواید
یه کانون فرهنگی درباره فلسطین و قدس تصویب کنید،
و وقتی پیش معاونت فرهنگی دانشگاه (خانم صدر) میرید،
بفهمید که طرف چقدر پایه این کاره؛
و یه ساعت براتون در این باره صحبت کنه؛
و حس کنید که
طرف مشتاق تر به شماست تا شما به او!
معجزه یعنی توجه به واقعیات
توجه عبد به رب
توجه ماموم به امام...
یا صاحب الزمان (عج)
سلام بر سید شهیدان،
اَللَّهُ اَکْبَرُ کَبیراً وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ کَثیراً وَ سُبْحانَ الِلَّهِ بُکْرَةً وَ اَصیلاً...
آقا، کجا؟
چه کردند که بیت الله را رها می کنید؟
نکند قصد شومی داشتند؟ کجا امن تر از حرم؟
چیزی جا نگذاشته اید؟ زهیر کجاست؟ حبیب؟ عابس؟ وهب؟
...
باشد،
بغضمان را نگه می داریم. آری، هنوز موقعش نرسیده.
راستی آقا جان، آب یادتان نرود؛
راه طولانی ست.
یا علی
سلام،
آینده مفهومی مبهم است.
آینده بسیار تعیین کننده است.
آینده را ما میسازیم.
آینده چه خواهد شد؟
آینده را چگونه می توان خوب ساخت؟
آینده...
کار ما نیست فهمیدن راز گل سرخ؛
آینده انتگرال زندگی است.
آینده انتگرال دیفرانسیل حرکات ماست.
آینده فیدبک برای تنظیم حرکات دیفرانسیلی امروز ماست.
آینده جزای کیفیت حرکات امروز است.
زندگی آبتنی در حوضچه اکنون است.
شاید مهم نباشد که آینده چه می شود.
شاید مهم این است که
اگر امروز مُردی
چه می شود.
یا علی
سلام،
حکایت «وَواعَدْنا مُوسى ثَلثینَ لَیْلَةً» تمام شد،
و حکایت «وَاَتْمَمْناها بِعَشْرٍ» آغاز می شود:
سلام،
1- اللهم عرفنی نفسک ...
2- اگه یادتون باشه، گفتیم که:
در تربیت فقط ایجاد تغییر مثبت کافی نیست
بلکه روش ایجاد تغییر هم مهم است.
(تو پرانتز بگم که
مثبت بودن تغییر هم از دید ماست،
و ما هم جایز الخطا!)
گفتیم که تربیت از شبه تربیت جداست،
ولی هردوش ایجاد تغییر می کنه.
شبه تربیت مثل: عادت، تلقین و تحمیل.
تربیت دارای چهار مرحله است:
اول تبیین؛
یعنی طرف جوانب و اهمیت تغییر را بشناسد.
دوم معیار؛
یعنی ابزاری برای تشخیص پیدا کند.
سوم حرکت درونی؛
یعنی تا احساس نیاز نکند،
و خودش برای تغییر اقدام نکند،
تربیت کامل نمی شود.
چهارم نقادی؛
یعنی نتیجه حتماً نقد گذشتگان
(احتمالاً نقد مربی)،
و وضعیت حال است.
3- مراسم بزرگداشت دکتر نیکخواه
چند هفته پیش برگزار شد.
انقدر حال کردم که تا حالا
نتونستم چیزی از اون مراسم بنویسم.
یه نکته:
دکتر می گفت
«وقتی کارمان را درست انجام داده ایم
که شاگردانمان از ما بهتر باشند.
و الآن این طور است.»
(نقل به مضمون)
و این را جور دیگر
از قول دکتر شقاقی هم شنیده بودم.
من می گویم
این حرف یعنی
آنها حق تعلیم و تربیت را ادا کرده اند.
خدا عاقبت به خیرشان کند.
«آمین»
یا علی
------------------------
پی نوشت:
منبع این بحث تربیت، نشریه «مکاتبه و اندیشه 25» مقاله «تربیت دینی قرن 21» است. متاسفانه چون کتابش رو گم کردم، اسم نویسنده رو نمی دونم.
مطالب دفعه پیش علامه جعفری(ره) رو هم از کتاب «فرهنگ پیرو فرهنگ پیشرو» نوشته بودم. یا علی
سلام،
وقتی بزرگ میشی،
فکر می کنی باید یه هدفی داشته باشی،
مثلا پول، خونه، زن، مدرک.
بعد همه تلاشتو میکنی که بهش برسی،
چون فکر می کنی با رسیدن بهش ارضا میشی.
بعد که بهش رسیدی ارضا نمیشی،
چون تو این مدت یه هدف بزرگتری پیدا کردی،
و حس می کنی تازه اول راهه.
و همین خصوصیته که انسان رو تکون میده،
رشد میده؛
رشدی که باید با تقرب همراه باشه،
وگرنه یه روز از همه اهداف بزرگ و کوچیکت
خسته میشی.
همه چیزتو میدی،
که یه احساس ماورایی پیدا کنی.
میگم بیا از همین اول راه،
خدا رو بزار اول همه هدفهات؛
بعد دنبال هرچی میخوای بدو،
تند تر از همیشه.
این جوری هروقت مردیم،
اگه به بقیه هدفهامون نرسیده باشیم،
خدا رو داریم.
«وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا» - طه 124
یا علی
سلام،
1- دیشب اتفاقی یه تیکه از «زیر تیغ» رو دیدم؛
یه خانومی اومد در یه خونه عزادار،
ظاهراً شوهرش متهم بود که اون مرحوم رو کشته،
معتمد آریا رفت پشت در و هر چی خواست بهش گفت،
شب پرستویی بهش می گفت
فرض کن اگه من که شوهرتم این کار رو کرده باشم،
تو چیکار میکنی؟
و معتمد آریا می گفت دق می کنم.
...
خدایا! یه کاری کن حداقل کسی از دست ما، دق نکنه!
2- در ادامه بحث پست قبل:
«فرهنگ آن چیزی است که وقتی همه چیز از یاد رفته،
در ذهن انسان باقی می ماند.»
فرهنگ روبر، به نقل علامه جعفری(ره)
3- «خودخواهی آتشی است که
فقط پس از سوزاندن خود، خاموش می گردد؛
اگرچه میلیون ها انسان را سوزانده باشد.»
علامه جعفری(ره)
یا علی
سلام،
1- می دونم که نمی دونم چی باید بنویسم،
اگه تولد آقا نبود دل و دماغ نوشتن هم نداشتم.
2- آقا جون من،
اگه فکر کنیم که «تربیت یعنی ایجاد تغییر مثبت در آدم»
شاید اشتباه کردیم،
چون باید به روش ایجاد تغییر مثبت
هم در تعریف تربیت اشاره کنیم.
برای روشن شدن بحث به نکته زیر توجه کنید:
یه تربیت داریم و یه شبه تربیت،
این بار شبه تربیتو میگم تا بعد.
شبه تربیت سه چیزه:
اول عادت؛ که حاصل تکراره.
دوم تلقین؛ که نتیجه هیبته.
یعنی چون طرف خیلی مقدسه، هرچی میگه اِندِشه، سمعا و طاعتا.
سوم تحمیل؛ که ناشی از زوره.
هر سه اینها از نظر مربی آدم رو تغییر میده،
ولی هیچکدومش تربیت نیست.
3- خیلی نمی تونم قضایای فوتبال رو دنبال کنم،
نمی دونم مجید جلالی
از کی دوباره مربی پاس شد.
اما امروز که دوباره برکنار شد خیلی تو ذوقم خورد.
یا علی
