سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام.

(سوره عنکبوت آیه 45)
اتل مَا أوحِیَ إلَیکَ مِنَ الکتَابِ وَ أقِم الصَّلَاةَ
آن‏چه را از کتاب (آسمانی) به تو وحی شده تلاوت کن، و نماز را برپا دار،

إنَّ الصَّلَاةَ تَنهَى عَن الفَحشَاءِ وَ المُنکَرِ
که نماز (انسان را) از زشتی‏ها و گناه بازمی‌دارد،

وَ لَذِکرُ اللَّهِ أکبَرُ
 و یاد خدا بزرگ‏تر است؛

وَ اللَّه یَعلَمُ مَا تَصنَعُونَ
و خداوند می‌داند شما چه کارهایی انجام می‌دهید!
*

راحت است که بگویی حالا این کارها چه فایده‏ای داره؟
بله خوب.
شیطان است دیگه،
شاخ و دم هم نداره.

آقاجون من،
خدا این راه رو جلوی پامون گذاشته.
**

تا حالا شاید تو بدشرایطی نیفتادی.
دیده‏ام از این نوشته‏هایی که برامون پیش پاافتاده شده و رو در و دیوار جاهای مذهبی می‏زنن؛
فلان تعداد خاصیت نماز جماعت و مسجد،
آثار صدقه،
قرائت قرآن،
حقوق پدر و مادر.

باور کن وقتی سختی به‏ات فشار می‏آره
می‏تونی تأثیرشون رو به چشم ببینی؛
اون وقت دیگه تک‏تک‏شون معنادار می‏شن.
هربار هم که می‏ری سر یه کار درست درمون،
ساده به‏اش بگو؛
خدا جون، عزیز، بزرگ، کریم،
من اومدم.
تو هم ول‏ام نکن.

نمی‏گم هم‏اتاقی‏هات سیگار رو ترک می‏کنن،
یا دیگه فقط با ذکر و صلوات حرف می‏زنن،
ولی خدا نگه‏ات می‏داره.
چه‏جوری‏اش رو نمی‏دونم.
ولی به‏زودی لمس‏اش می‏کنی و می‏فهمی.
***

توکل بر خدا

یا علی

سلام.

(سوره توبه آیه 36)
إنّ عِدّةَ الشّهورِ عندَ اللَّهِ اثنَا عَشَرَ شَهرًا فِی کتَابِ اللَّهِ یَومَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالارضَ
تعداد ماه‌ها نزد خداوند در کتاب (آفرینش) الهی از آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفریده دوازده ماه است

مِنهَا أربَعَة حُرُم
که از آنها، چهار ماه حرام است

ذَلِکَ الدِّین القَیِّم
این آیین ثابت و پابرجاست

فَلا تَظلِموا فیهنَّ أنفسَکم
بنابراین در این ماه‌ها به خود ستم نکنید

وَ قَاتِلوا المشرِکینَ کَافّةً کَمَا یقَاتِلونَکم کَافّةً
و با مشرکان (به‌هنگام نبرد) دسته‌جمعی پیکار کنید، همان‌گونه که آنها دسته‌جمعی با شما پیکار می‌کنند

وَ اعلَموا أنَّ اللَّهَ مَعَ المتَّقِینَ
و بدانید خداوند با پرهیزکاران است.
*

آغاز ماه‌های سرد (پشت سر هم) حرام،
آغاز ماه حضرت رضا(ع)
و میلاد حضرت معصومه(س)
مبارک.
**

برخی خواص و اعمال این ایام:
سید بن طاووس: این ماه محل اجابت دعاست، در وقت شدت.
نماز بافضیلت روزهای یکشنبه
روزه متوالی روزهای پنج‌شنبه، جمعه و شنبه
مضاعف‌شدن گناهان و حسنات
آغاز وعده‌ی چهل روزه‌ی خدا با حضرت موسی(ع)

یا علی

- - - - - -
آیه‌های دیگر درباره ماه‌های حرام: بقره 194، بقره 217، مائده 2 و مائده 97

سلام.

چه نکته‏ی به‏جایی شنیدم که
نباید «آسایش و آرامش» رو
با «راحتی و آسونی» اشتباه کرد.

گاهی بیش‏تر همت ما روی دومی است.

به‏نظرتون موضع قرآن چی‏ه؟

یا علی

- - - - - -
+ نماز آیات زلزله یادمون نره. البته اگر زنده موندیم.
+ این «دل‏نوازان» شانس آورده که تو ام‏سال سریال مزخرفی مثل «رستگاران» هم پخش شده، و البته مزخرف‏تر از این دو نمی‏دونم چی چی «پاییز» یا همون «پاییز پدرسالار». وگرنه جا داشت بدترین سریال سال باشه.

+ جناب «نفحه»:
«خداوند روزی رو ضمانت کرده و نه بهشت رو، ما جوری زندگی می‏کنیم که انگار خدا بهشت رو ضمانت کرده و نه روزی رو!!؟»

+ جناب «آمین»:
«خودم رو می‏گم، دنبال راحتی و آسونی نبودم، تقریباً هیچ وقت! اما مسیرهایی که رفتم هم همیشه به آسایش و آرامش نرسیده... برای همین‏ه که گاهی احساس می‏کنم تحمل این سختی‏ها بی‏نتیجه بوده. می‏دونم که یه چیزای مهمی کم‏ه! یه چیزای خیلی مهم... فقط این رو می‏دونم... فقط همین»

+ جناب «سلام»:
«1- قرآن سکینه رو مساوی آرامش می‏داند: «لتسکنوا الیها...»
2- آسایش، آرامش رو هم‏راه نداره. اما آرامش حتی اگه آسایش ظاهری رو برای انسان هم‏راه نداشته باشه، کفایت می‏کنه.
3- غربی‏ها هم از قرن 20 به این مفهوم با یه ورژن دیگه توجه کردند و آن مبحث «معنادرمانی = لوگوتراپی» است. کسی که روی این موضوع خیلی کار کرده، «ویکتور فرانکل» است. کتاب «انسان در جستجوی معنا» رو حتماً می‏شناسید.»

سلام.

ایام شهادت حضرت صادق -علیه السلام- هم گذشت.
امیدوارم در این ایام معرفت و محبت‏مون نسبت به خدا و اون حضرت زیاد شده باشه.
آخرین مطلب در این ایام،
همون سفارش لحظات آخر ایشون‏ه.
یه کلام تکراری که دیگه باید برای عمل به‏اش برنامه بریزیم.
*

«شفاعت ما نمی‏رسد به کسی که
نماز را سبک بشمارد
و اعتنا به شأن او ننماید.»
خدا رحمت کند آشیخ عباس قمی را.
**

اما این مطلب را درباره مفهوم اسراف از احادیث حضرت‏اش ببینید:
+

و این را نیز:
+

***

اگر ز کوی تو بویی به من رساند باد   /   تمام هستی خود را به‏باد خواهم داد
یابن الحسن

یا علی

سلام.

«از امام جواد -علیه السلام- پرسیدم:
برای دوستان و خدمت‏گزاران شما چه اجر و پاداشی است؟
حضرت فرمود: غلام امام صادق -علیه السلام-
روزی مشغول نگهداری مرکب امام بود که گروهی از اهل خراسان به دیدن حضرت آمدند.
یکی از آنها به غلام گفت:
از امام بخواه که مرا به‏جای تو به خدمت‏کاری قبول کند تا من غلام او باشم
و در عوض تمام دارایی من مال تو باشد.

غلام پذیرفت و نزد امام رفت و جریان را برای امام تعریف کرد.
حضرت صادق -علیه السلام- فرمود: اگر تو از خدمت‏گزاری ما سیر شده‏ای
من قبول می‏کنم و چون مدت زیادی همراه ما بودی نخست نصیحتی می‏کنم،
آن وقت اختیار با توست.

بدان چون روز قیامت شود،
رسول گرامی اسلام -صلی‏الله‏علیه‏و‏آله- به خدا تمسک می‏جوید
و امیرمؤمنان -علیه السلام- به پیامبر اسلام -صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم-
و امامان -علیهم السلام- به امیرمؤمنان -علیه السلام-
و شیعیان و دوست‏داران ما به امامان -علیهم السلام- متوسل شده
و داخل جای‏گاه آنان می‏شوند.

غلام از شنیدن این سخن، رو به حضرت کرد و گفت:
در خدمت شما می‏مانم و آخرت را بر دنیا اختیار می‏کنم.»
*

بعضی منابع اینترنتی این ماجرا: + و + و + و + و +
**

ما چه دعایی باید بکنیم؟

یا علی

- - - - - -
+ دعای جناب «نفحه»:
«ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم   /   غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی   /    تا طبیب‏اش به سر آریم و دوایی بکنیم»

اللهم عجل لولیک الفرج

+ دعای جناب «ره‏سپار»:
«حتماً این قصه یه نکته‏ای داره که ازش بی‏خبرم.. برای همین‏ هم هست که دوست ندارم جای اون غلام باشم.. درعوض دوست دارم جای یکی از یاران دانش‏مند امام صادق(ع) باشم، تو نقطه‏ای که می‏تونه خیلی دور از ایشون باشه.. و بیاموزم علم ایشون رو به تشنگان کم‏بهره و آرزومند.. و همین‏که دریچه معرفت‏ام از علم ایشون گشوده شده برای تمام دنیا و آخرت‏ام کافی باشه..

و این اتفاق از خوش‏بختی دنیای من ذره‏ای نکاسته باشه.. که وقتی عشقی در دل هست، از دنیا و آخرت -هیچ‏یک-  به‏نفع دیگری کم نمی‏شه.. و در عشق نقصان به هیچ طریقی راه نداره..»

بله، اول بگم که متن رو با فرمایش حضرت‏شون بدون اصلاح در دو نقطه‏ها (که به‏نظر من از نظر دستوری اشتباه است) آوردم. اما بعد،
نکته‏ی این قصه ظاهراً همون سؤال از حضرت جواد(ع) است؛ اجر و پاداش «دوستان و خدمت‏گزاران». حالا یه «دوست و خدمت‏گزاری» غلام‏ه، دیگری «یار دانش‏مند». اگر شما فکر می‏کنید دومی باارزش‏تره، پس لابد در قضیه: «شیعیان و دوست‏داران ما به امامان -علیهم السلام- متوسل شده و داخل جای‏گاه آنان می‏شوند.» توسل‏شون قوی‏تر و جای‏گاه‏شون رفیع‏تر خواهد بود.
اما از اون عبارات «و این اتفاق از خوش‏بختی دنیای من ذره‏ای نکاسته باشه..» به بعد، اعتراف می‏کنم که بنده ازشون سر در نمی‏آرم و نمی‏دونم منطق‏شون چی‏ه.

در ادامه ایشون فرمودند که:
«غلام گفته که در خدمت شما می‏مانم و دنیای‏ام را بر آخرت ترجیح می‏دهم. اما به اعتقاد من در خدمت امام ماندن هم دنیاست هم آخرت! این رو به عنوان یک شعار نمی‏گم، بلکه وقتی عشقی در دل هست، با اون همراه‏بودن دنیا و آخرت نمی‏شناسه.
در قسمت اول هم منظورم به این بود که غلام امام بودن، ممکن‏ه در هیئت ظاهری یک غلام نباشه، اما وقتی کسی همه زندگی‏اش رو در راه آرمان‏های امام‏اش صرف می‏کنه، گویی غلام حلقه‏به‏دوش اون امام‏ه؛ و هرچه‏قدر به‏تر این وظیفه رو انجام بده، بیشتر غلام محسوب می‏شه!
و اگر دانش‏مندبودن رو انتخاب کردم، برای این بود که به‏نظرم رسید بهترین راه حلقه‏به‏گوشی‏ه.»

حرف حقی است. این بحث هم بیش‏تر برای تبیین خواننده است.
مهم این‏ه که آدم در زمره «دوستان و خدمت‏گزاران» حضرات معصومین به‏حساب بیاد. حالا هرکسی از راهی.
در مورد این غلام هم تحلیل‏ها مختلف‏ه. بعضی‏ها می‏گن بامعرفت بوده که چنین کرده، بعضی‏ها می‏گن بی‏معرفت بوده و اگر ما بودیم چنین و چنان. حتی نقل‏ها هم کمی اختلاف داره که قضاوت رو در مورد شخص ایشون سخت می‏کنه.

خدایا، به‏حق این شب جمعه ما رو از زمره‏ی «دوستان و خدمت‏گزاران» معصومین قرار بده.

سلام.

بعد یه هفته
- بلکه هم بیش‏تر -
تازه که می‏بینم‏شون،
می‏گم عزیزم،
چه فکری کردی من رو تنها گذاشتی و رفتی.
نگفتی من اینجا بدون شما چی‏کار می‏کنم؟

گفت تو که اصلاً نیستی.
صبح می‏ری شب می‏آی.
حالا برو ببین از این بلیطهای قطار هست برای هشت هشت
دوباره بریم؟
*

نمی‏دونم چه سرّی‏ه.
فقط می‏دونم درست‏ه که قبرهاتون تو قبرهاست و اسم‏هاتون بین اسم‏ها،
اما قربون‏تون برم عجب اسامی شیرینی دارید.
*

کاش می‏شد یه 25 شوالی مسجد النبی(ص) و بقیع بودیم.
می‏گن ماه شوال حرمین خلوت‏ه.

یا علی

سلام.

+ عنوان بصری پیرمردی سال‏خورده بود و از عمرش نود و چهار سال می‏گذشت.
او می‏گفت: من سالیانی به نزد مالک بن انس رفت و آمد می‏کردم.
زمانی‏که امام جعفر صادق -علیه السلام- به مدینه آمدند به محضر ایشان شرف‏یاب شدم
و دوست داشتم همان‏طوری که از مالک تحصیل علم کرده بودم
از ایشان نیز کسب علم کنم.

روزی آن حضرت به من فرمودند: من مردی تحت نظرم،
علاوه‏بر این در هر ساعت از شبانه روز اذکاری دارم که به آنها مشغول‏ام.
پس مرا از عبادت‏ام غافل نکن و علوم‏ات را از سالک و راه‏نمای‏ات (مالک بن انس) بگیر
و مثل گذشته با او رفت و آمد کن.

از این ماجرا غم‏گین شدم و از محضرشان مرخص شدم.
با خود گفتم: اگر در وجود من آثار خیر و هدایت به چشم حضرت می‏آمد،
مرا از رفت و آمد و کسب علم از محضرشان منع نمی‏فرمودند...
*

ما کجای کاریم؟
یا صاحب الزمان

یا علی

سلام.

هدیه به پیش‏گاه حضرت صادق -علیه السلام-
- - - - - -

آیات سوره نساء
إِنَّ الَّذِینَ یَکفُرُونَ باللَّهِ وَ رُسُلِهِ
کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند،

وَ یُرِیدُونَ أن یُفَرِّقُوا بَینَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ
و می‌خواهند میان خدا و پیام‏بران‏اش تبعیض قائل شوند،

وَ یَقُولُونَ نُؤمِنُ بِبَعض وَ نَکفُرُ ببَعض
و می‌گویند: «به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می‏کنیم»

وَ یُرِیدُونَ أن یَتَّخِذُوا بَینَ ذَلکَ سَبیلاً (150)
و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند...

أولَئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقّاً
آنها کافران حقیقی‌اند؛

وَ أعتَدنَا لِلکَافِرِینَ عَذَاباً مُّهیناً (151)
و برای کافران، مجازات خوارکننده‌ای فراهم ساخته‌ایم.

وَ الَّذِینَ آمَنُوا باللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَم یُفَرِّقُوا بَینَ أَحَد مِّنهُم
(ولی) کسانی که به خدا و رسولان او ایمان آورده، و میان احدی از آنها فرق نمی‌گذارند،

أولَئِکَ سَوفَ یُؤتیهم أجُورَهُم
پاداش‏شان را خواهد داد؛

وَ کَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحیماً (152)
و خداوند آمرزنده و مهربان است.

*

منظور اصلی به‏نظر روشن‏ه.
چند نکته هم هست که ازش می‏گذرم.
فقط این سؤال که پس مؤمنان حقیقی کیستند؟

یا علی

- - - - - -
+ جناب «برای خاطر آیه‏ها» مسابقه رو بردند:
سوره انفال: «إِنَّمَا المُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَت قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِیَت عَلَیهِم آیَاتُهُ زَادَتهُمْ إِیمَانًا وَعَلَى رَبِّهِم یَتَوَکَّلُونَ (2)
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقنَاهُم یُنفِقُونَ (3) أُولَ?ئِکَ هُمُ المُؤمِنُونَ حَقًّا لَّهُم دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِم وَ مَغفِرَةٌ وَرِزقٌ کَرِیمٌ (4)»

مؤمنان، تنها کسانی هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دل‏هاشان ترسان می‏گردد؛ و هنگامی‏که آیات او بر آنها خوانده می‌شود، ایمان‏شان فزون‏تر می‌گردد؛ و تنها بر پروردگارشان توکل دارند. آنها که نماز را برپا می‌دارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.  (آری،) مؤمنان حقیقی آنها هستند؛ برای آنان درجاتی (مهم) نزد پروردگارشان است؛ و برای آنها، آمرزش و روزی بی‌نقص و عیب است.

+ این هم مرحمتی دیگر:
«متن جلسات تفسیر آقای قاسمیان (جلسات پنج‏شنبه‏ها)  که از بعد از ماه مبارک، با موضوع بصیرت سیاسی در قرآن و تفسیر سوره توبه شروع کرده‏اند را ان‏شاءالله از این به بعد می‏گذارم اینجا: http://noor1430.persianblog.ir»

سلام.

محل جدید مرکز تحقیقات آسان‏سور داره.
هر بار هم که سوارش می‏شی یه بوی ملایمی توش می‏آد.
پس می‏تونی حدس بزنی که نفر قبلی کی بوده.
*

دی‏روز دوتا خانم دم در خونه ما دعواشون شده بود.
اون بنده خدایی که خوش‏تیپ‏تر بود واسه تحقیر طرف‏اش می‏گفت:
اه اه، بدن‏ام بوی فلان چیز گرفت،
برو اول خودت رو تمیز کن.
*

زندگی خیلی سخت شده،
هرکار که کنیم یه بویی داره و بوش هم تا مدتی موندگاره.
کاش حال اهالی خیر رو به‏هم نزنیم.

یا علی

سلام.

این رو برای تو می‏نویسم؛
هر چند که مطمئن نیستم بخونی‏اش،
یا اینکه وقتی می‏خونی، بفهمی مخاطب‏اش هستی.
- - - - - -

ام‏شب هم تنها بودم،
مثل چند شب قبل و بعد.
این‏بار بعد از «شمس‏العماره» و شام و تماس‏های معمول،
یاد سی.دی.های فیلم افتادم.
«اسپاگتی در 8 دقیقه»،
«رستگاری در 8 و 20»،
و «قارچ سمی».

. . . «قارچ سمی» . . .
*

مرحوم «رسول» رو نمی‏شه دوست نداشت و نمی‏شه زیاد هم دوست داشت.
چند سالی بود که باید با اعتماد به نفس و حفظ اعصاب فیلم‏هاش رو می‏دیدی.
این‏بار هم گل کاشته بود،
به‏خصوص اونجایی که به «جمشید» به‏زور تزریق می‏کردند،
یا اونجایی‏اش که به گردن پسر ایدزی‏ه سرنگ می‏زدند.
و تو یاد فیلم «مادر»ش می‏افتادی و صحنه خردکردن شیشه اتاق
و بریدن دست «گل‏شیفته».
«مادر»ش هم اعصاب‏خوردکنی بود.

اما تو حتی نمی‏توانستی «نسل سوخته»‏اش رو دوست نداشته باشی.
البته از «مزرعه پدری»‏اش چیزی نمی‏گی، چون تو خواب و بیداری دیدی‏اش.

چی بود در کارهای سال‏های آخر مرحوم؟
یک تکنیک روایت روابط
که از «هیوا»ی‏اش دل‏ات را برد.
یادت هست؟
این فصل را با من بخوان، باقی فسانه است                  
                  این فصل را بسیار خواندم عاشقانه است

از «هیوا» که بگذریم،
بیش‏تر روایت‏های‏اش، روابط بین نسلی بود.
و اینجا،
توی «قارچ سمی»،
چه‏طور «جمشید» رو به «میترا حجار» پیوند می‏زنه؟
**

اگر دوست داری اعتراف می‏کنم.
خیلی نمادها و روایت انتزاعی و معماگونه‏اش رو نمی‏فهمم.
معناهای غایی پشت پرده‏اش رو هم.
اما نمی‏دونم چرا با این همه نفهمی،
گاهی،
خودم رو جای آدم‏هاش می‏ذارم.
**

ما یه سری آدم‏های معمولی هستیم
که اگه مردم بدونن چی‏کاره‏ایم،
حاضر نیستند زیر جنازه‏مون رو بگیرن.

ما رو خدا بزرگ می‏کنه یا کوچیک،
عزیز می‏کنه یا ذلیل.

حالا فرض کن دیگران رو به خودت خوندی و دنبال خودت کشوندی،
فرض کن اونها روت حساب کردن و خدا هم أظهر و ساتر شد.
خودت رو هم می‏خوای گول بزنی پسر؟
خود آدم می‏دونه که چی‏کاره است.
بذار یه نفسی بکشی.

مرد باش،
با خدا باش.
با خدا
***

من فقط نمی‏دونم چی دارم که فکر می‏کنم دوست‏ات دارم،
قدر همه فهم‏ام،
قدر همه زندگی‏ام.
و فکر می‏کنم تو هم دوست‏ام داری،
ان‏قدر که همه چیز رو برام خلق کردی و مهیا.

خدا جون، چی ازم می‏خوای؟
فقط یه چیزی بگو که بتونم.

یا علی

- - - - - -
این رو برای خودم می‏نویسم؛ هر چند که مطمئن نیستم بخونم‏اش، یا اینکه وقتی می‏خونم، بفهمم مخاطب‏اش هستم.

+ این هم قسمت‏هایی از یک پیام خصوصی:
«وقتی که خدا رو لمس می‏کنیم خیلی لذت بخش‏ه... وقتی دست‏هاش رو می‏بنیم...
فقط دعا کنیم یه لحظه ما رو به خودمون وا نذاره...
و این بهترین دعا برای‏مون هست‏اش که خدا همه‏اش نگاه‏مون کنه...»