سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام.

1- روز بعد باخت ایران به عربستان این رو نوشتم:

می‏گویند طرف‏داران آقای احمدی‏نژاد عوام‏اند و بقیه روشن‏فکر!
یعنی اصلاً معیار سطح فکر مردم ایران رأی احمدی‏نژاد خواهد بود.

اینجاست که آدم معنای اعتماد به‏نفس رو می‏فهم‏ه؛
یعنی می‏بینه که آدم‏ها چه‏طور بلدند فرافکنی کنند.

گمان‏ام همه‏مون هم شاهد مثال‏هاش رو به‏وفور دیدیم،
این هم دو نمونه (پیام‏ک) آخرش بعد باخت ایران به عربستان:

«تقصیر احمدی‏ه نه علی جون»

«به پا قدم احمدی‏نژاد ایران باخت»

به دومی جواب دادم که:
«سلام. بهانه خوبی‏ه. سال نو مبارک»
یه چیزی تو این مایه‏ها جواب داد که:
شاید به این بهانه دادمون رو از دست‏اش بگیریم!

خدا رو شکر که این همه منورالفکر داریم.

2- فرداش این به ذهن‏ام رسید:

اخبار می‏گه که جلسه هیئت دولت درباره باخت ایران بحث کردن!
خدایا امان از این شلختگی مملکت.
جناب کفاشیان مربی رو عزل کردند.
این هم شد حمایت؟ امنیت شغلی؟
این‏جوری سنگ رو سنگ بند می‏شه.

شماره 1 رو پس می‏گیرم.
یاد تغییرات دفعی و بی‏حساب و کتاب دولت تو سال‏های اخیر می‏افتم؛
تغییر ساعت، تعطیلات عید فطر، تغییر سود بانکی تو فرودگاه و امثال‏هم.

3- خبر دیگری شنیدم که نظرم کمی متعادل شد.

دولت امریکا به جنرال موتورز و کرایسلر فشار آورده
که اعلام ورشکستگی کنند.
به جنرال موتورز هم گفته که مدیر عامل‏اش رو عوض کنه.

بله، با این حساب ظاهراً همه جای دنیا آسمون همین رنگ‏ه.

پس حرجی به دکتر و دولت ایران نیست.
حرجی هم به طرف‏داران و مخالفین احزاب و گروه‏های سیاسی.

نتیجه‏گیری اخلاقی:
هم‏چنان همگی دور هم‏ایم.
کسی لازم نیست از رخت‏خواب پاشه کاری کنه!

یا علی

- - - - - -
دوست بزرگ‏واری ظاهراً در مورد 1 نظر داده‏اند که:
«گیره دیگه... یحتمل سقف خونه‏مون هم چکه کنه تقصیر دولت و احمدی نژاد و غیره است... متأسفانه رایج شده...»

سلام.

1- خدا رو شکر.
ام‏سال هم راه‏مون دادند نوروز بیایم پابوس آقا.

یکی از محاسن این زیارت هفته دوم نوروز هر سال
این بود که می‏تونستم کمی خرابی‏های دو هفته جهادی رو آباد کنم.
(بموالاتکم... أصلَحَ ما کانَ فَسَدَ مِن دُنیانا)
اما ظاهراً ام‏سال خرابی‏های به‏جا مونده کم‏تر بوده.

واقعاً جهادی خوبی بود.
الحمدلله...

2- رئیس‏مون گفت کجا می‏ری 15 روز؟ بیا کار کن.
گفتم 15 روز نه، 20 روز.

گفت من که فقط دو سه روز می‏تونم نیام سر کار؛
بعدش حوصله‏ام سر می‏ره.
گفتم با ما بیاید تا ببینید وقت سرخاروندن پیدا می‏کنید یا نه.

یا علی

سلام.

سال نو همگی مبارک. قبل رفتن نشد چند تا پستی که تو ذهن‏ام بود رو بذارم اینجا. الآن هم که تازه رسیدم، هنوز ساعت‏ام رو هم جلو نکشیدم و تا چند ساعت دیگه، طبق معمول، عازم دور دوم سفرهای نوروزی هستیم. خدا به خیر بگذرون‏ه.
- - - - - -

پام رو که گذاشتم اونجا،
دل‏ام واسه نت تنگ شد.
یعنی اصلاً هوایی شدم.
همه‏اش دنبال‏اش می‏گشتم.
نمی‏دونم چه حکمتی هم بود که خدا رو شکر
یافت می‏نشد.
فقط یه چیزی رو فهمیدم که اعتیاد بد دردی‏ه.
امیدوارم ترک عادت کرده باشم.
و البته امیدوارم بتونم این همه ای‏میل و فید و نظر و اتفاقات فیس‏بوک رو مدیریت کنم.

یا علی

سلام.

میلاد رئیس دین و مذهب‏مان مبارک. سری دوم لینک‏های زندگی رو ببینید تا راه نیفتادیم.
- - - - - -

1+ غبار زمان یا حکایت ای‏میل‏ها و عکس‏های آرشیوی‏مان

2+ حکایت «اگه فلان کار رو کرده بودم» و وقت‏هایی که
«هرچی به اطراف‏ات نگاه می‌کنی هیچ‏کاری ازت بر نمی‌یاد»

3+ موفقیت و خوش‏بختی

4+ ریشه‏ها همیشه با ما هستند.

5+ از خیابان‏ها که می‏گذری کمی درنگ کن؛
شاید در انبوه مردمان، خودت، در سال یا ماهی قبل، در عبور باشی!

6+ I used everything you gave me

7+ نزدیکان، سفلگان و طرف‏داری

8+ آن وقت نگاه‏اش دیدنی است.

9+ ساده‏اشون رو دوست دارم.

10+ به‏نظر من که عشق همین است.

11+ تفاوت سیب و ایده در اشتراک‏گذاری

12+ دل و سرنوشت

13+ زندگی؛ اثر و دریافت،
طرز فکر، انتظارات، آرزوها و وسعت دید

14+ رقصیدن زیر باران

15+ حکایت خوش‏بختی و پیوند با آینده

16+ سال کبیسه

17+ فاصله؛ فرصت‏ها و تهدیدها

18+ علت موفقیت؟!

19+ اولین‏ها را به یاد بسپار که همیشه درخشان‏ترین فراز زندگی‏اند.

20+ به‏دنبال نگاه زیبا باش.

21+ مهمان‏داری

22+ این هم حرفی است.

یا علی

- - - - - -
1- امیدوارم صاحب وب‏لاگ کذایی راضی شده باشند.
2- حس می‏کنید که چه‏قدر لذت می‏برم چیزهای خوبی را که خوانده‏ام به اشتراک بگذارم؟ شاید کم‏کم پیوندهای روزانه رو فعال کردم.
3- 6، 7 ساعت دیگه تحمل‏ام کنید رفتم ان‏شاءالله.

سلام.

آخرین باری که رفتم جهادی
موبایل‏ام افتاد اونجایی که نباید.

این‏بار خدا رو شکر یه روز قبل‏اش موبایل‏ام یک‏طرف‏ه شده،
ان‏شاءالله تا چند روز دیگه هم کاملاً قطع می‏شه.

چه خدای مشتی داریم.

یا علی

- - - - - -
فقط 15، 16 ساعت دیگه خلاص می‏شیم...

سلام.

این هم از لینک‏های انقلابی ریدرم. سی‏امین سال‏گرد پیروزی انقلاب بود دیگه.
- - - - - -

1+ کی گفته ما از حرف‏های امام کوتاه آمده‏ایم؟

2+ ما برای ایران جنگیدیم،‏ نه برای اسلام

3+ سی سؤال قابل تأمل

4+ نگاه اشتباه یا مشکل از کجاست؟

5+ در ادامه قبلی، «از کجا شروع کنیم؟» را بخوانید.

6+ مراسم‏های دهه‏ی فجر

7+ تقدیر از برنامه‏های دهه‏ی فجر امسال صداوسیما

8+ این هم از نوستالژی دهه‏ی فجر

9+ سه جمله پیرامون دهه‏ی فجر:
- تاریخ را پیروز شدگان می نویسند.
-- انقلاب اسلامی درختی است که اصل وجودش خوب است، اما دچار آفات فراوانی شده.
--- مردم در انقلاب ?? می‏دانستند که چه نمی‏خواهند، اما نمی‏دانستند که چه می‏خواهند؟

10+ خانواده‏ی امام

11+ قرن خمینی(ره)

12+ یک اشتباه لپی در بیان تاریخ معاصر

13+ انقلاب ما
انقلاب فرانسه، روسیه، چین، امریکا و کوبا

14+ ملت عجیب ما یا پرهیز از جوگیری

15+ آمارها گاهی فریبنده‏اند.

16+ پیروزی یک انقلاب یا انقلاب مال کیست؟

17+ چیزهایی که امام(ره) گفتن رعایت می‏شه؟

یا علی

- - - - - -
از سرعت آپ‏کردن‏ها نگران نباشید. تو این چند ساعتی که تهران‏ام اینها رو می‏گذارم که وقت نبودن‏ام دل‏تنگی نکنید و اینها رو به‏مرور بخونید.

سلام.

این سؤال و جواب برام خیلی جالب بود. خواستم زودتر بگذارم نشد.
- - - - - -

+ «سعد بن عبد الله می‏گوید:
عرض کردم مولی من،
علت اینکه مردم نمی‏توانند برای خودشان امام انتخاب کنند چیست؟

امام زمان -روحی له الفداه- فرمودند:
علت اینکه مردم نمی‏توانند برای خود امام انتخاب کنند این است
و من برای تو دلایلی ذکر می کنم که عقلت بپذیرد.

عرض کردم: بفرمایید.

امام -علیه السلام- در مقام بیان استدلال و دلیل بر اثبات مدعی فرمودند:
به من بگو آیا انبیاء و فرستادگان الهی که راهنمایان مردم‏اند
و با 1ـ نزول کتاب‏های آسمانی
2ـ فرستادن وحی به‏وسیله جبرییل
و 3- مجهزبودن به نیروی عصمت? مؤید هستند
و بزرگانی مانند موسی و عیسی با آن عقل و کمالی که داشته‏اند 
ممکن است انتخاب‏شان غلط بوده باشد
و درحالی‏که خیال می‏کردند برگزیدگان آنها مؤمن هستند
از منافقین بوده باشند؟

عرض کردم: خیر، ای مولی من.

امام عصر -علیه السلام- فرمودند:
با این وصف موسی کلیم الله با آن فراوانی عقل و کمال علمی
و برخورداربودن از نیروی وحی
از میان بزرگان قوم و لشگریان‏اش هفتاد نفر را از همه‏ی طبقات انتخاب کرد.
آن هم کسانی را که در اخلاص و ایمان آنها شک و تردیدی نبود و دیدیم که چه شد.
و خداوند بزرگ فرموده است: (و موسی هفتاد مرد از قوم خود برای وعده‏گاه برگزید).

امام عصر -علیه السلام- فرمودند:
پس هنگامی‏که مشاهده کردیم که انتخاب و اختیار برگزیدگان خداوند
از سلسله جلیلیه‏ی انبیاء به این صورت در آمد
و افراد فاسد به جای مردم صالح قرار گرفتند...
دیگر اعتباری برای اختیار و اتنخاب مهاجرین و انصار
پس از رسول اکرم -صلی الله علیه و آله- باقی نمی‏ماند
تا برای پیامبر اسلام وصی و جانشین انتخاب کنند.»

++ می‏گن مبلغی در ایام هفته وحدت
رفته بود مناطق سنی‏نشین کردستان.
بالای منبر گفته بود:
ما (شیعه و سنی) که با هم اختلافی نداریم،
خدا لعنت کنه اون دوتا رو که بین ما اختلاف انداختند!!!

یا علی

سلام.

خوبه آخر سالی یه فکری برای رزومه‏مون کنیم.

اگر رزومه نداریم که خوبه یه چیزی درست کنیم،
مشخصات شناس‏نامه‏ای، تحصیلی، سوابق کاری،
پروژه‏ها، مقالات،
و هرچیز دیگه‏ای که شما رو به طرف کاری بشناسونه.

اگر رزومه داریم آخر سالی ببینیم چی می‏تونیم به‏اش اضافه کنیم.
این شاید کمک می‏کنه که از این دید سال‏مون رو ارزیابی کنیم.
شاید برای برنامه‏ریزی سال بعد ایده بگیریم.
البته می‏شه رزومه غیرکاری هم داشت،
حتی رزومه‏ای که برای خودمان می‏نویسیم.
شاید بشه توش اسم دوستان جدیدمون رو هم نوشت.
شاید خاطرات تلخ و شیرین 87 رو‍،
شاید درس‏های این سال رو،
کتاب‏هایی که خوندیم،
شاید هم وزن و ظاهرمون آخر سال رو.

من که خودم عکس سال به سال ندارم،
نمی‏دونم هر سال چه‏قدر کچل‏تر شده‏ام.

شاید هم بشه آرزوهای سال بعدمون رو بنویسیم.
شاید آقامون سال بعد بیان.
امسال هم سال تحویل جمعه است...
السلام علی ربیع الانام

نفس باد صبا مشک‏فشان خواهد شد ان‏شاءالله

یا علی

- - - - - -
+ (جمعه 23 اسفند 87؛ 9 شب)
دوست عزیزی فرموده‏اند: «یه برنامه میخواد....به قول خودتون روزمه... چه کردیم.. چه بکنیم...چه چیزایی تو این سال خدا به‏مون داد...چه چیزی از خدا تو سال دیگه می‏خواهیم... دوستی می‏گفت خواست‏تون رو بنویسید بعد ببینید به کدوم‏هاش تونستید برسید...
با این شاید، اما، اگر، آقا نمی‏آد... باید خواست... باور کنید... انشاءلله امسال سال آخر انتظار باشه...
یک نفر نظر گذاشته که اراده می‏خواد، شما پاسخ دادید دوتا بیل می‏خواد... ولی این یه راه اراده است. اما به‏نظرم تنها بیل کافی نیست... بماند که یحتمل خیلی‏ها و خودمان هم باید در آرزوی این بیل‏ها بمانیم...»
بله البته.

سلام.

این ای‏میل رو دوستان مختلف چندبار برام فرستادند، گفتم اینجا هم بذارم‏اش. شرمنده اگه تکراری‏ه.
- - - - - -

پاسخ استاد علی اکبر دهخدا به دعوت رییس اداره اطلاعات سفارت آمریکا
برای مصاحبه با رادیو صدای آمریکا

«جناب آقای سی. ادوارد. ولز،
رئیس اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا

نامه مورخه 19 دیماه 1332 جناب‏عالی رسید و از اینکه این ناچیز را لایق شمرده‏اید که در بخش فارسی صدای آمریکا از نیویورک، شرح حال مرا انتشار بدهید متشکرم.

شرح حال من و امثال مرا در جراید ایران و رادیوهای ایران و بعض از دول خارجه، مکرر گفته‏اند. اگر به انگلیسی این کار می شد، تا حدی مفید بود؛ برای اینکه ممالک متحده آمریکا، عده‏ای از مردم ایران را بشناسند. ولی به فارسی، تکرار مکررات خواهد بود و به عقیده من نتیجه ندارد.

و چون اجازه داده‏اید که نظریات خود را دراین باره بگویم واگرخوب بود، حُسن استقبال خواهید کرد، این است که زحمت می‏دهم:

بهتر این است که اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا به زبان انگلیسی، اشخاصی را که لایق می‏داند، معرفی کند و بهتر از آن این است که در صدای آمریکا به زبان انگلیسی برای مردم ممالک متحده شرح داده شود که در آسیا مملکتی به اسم ایران هست که خانه‏های قراء و قصبات آنجا، در و صندوق‏های آنها قفل ندارد، و در آن خانه‏ها و صندوق‏ها طلا و جواهرات هم هست، و هر صبح مردم قریه، از زن و مرد به صحرا می‏روند و مشغول زراعت می‏شوند، و هیچ وقت نشده است وقتی که به خانه برگردند، چیزی از اموال آنان به سرقت رفته باشد.

یا یک شتردار ایرانی که دو شتر دارد و جای او معلوم نیست که در کدام قسمت مملکت است، به بازار ایران می‏آید و در ازای «پنج دلار» دو بار زعفران یا ابریشم برای صد فرسخ راه حمل می‏کند و نصف کرایه را در مبداء و نصف دیگر آن را در مقصد دریافت می‏دارد، و همیشه این نوع مال‏التجاره‏ها سالم به مقصد می‏رسد.

و نیز دو تاجر ایرانی، صبح شفاهاً با یکدیگر معامله می‏کنند و در حدود چند میلیون، و عصر خریدار که هنوز نه پول داده است و نه مبیع آن را گرفته است، چند صد هزار تومان ضرر می‏کند، مع‏هذا هیچ‏وقت آن معامله را فسخ نمی‏کند و آن ضرر را متحمل می‏شود.

اینهاست که از این گوشه آسیا شما می‏تواند به ملت خودتان اطلاعات بدهید، تا آنها بدانند در اینجا به‏طوری که انگلیسی‏ها ایران را معرفی کرده‏اند، یک مشت آدم‏خوار زندگی نمی‏کنند، و از طرف دیگر به فارسی، به عقیده من خوب است که در صدای آمریکا، طرز آزادی ممالک متحده آمریکا را در جنگ‏های استقلال، به ایرانیان بیاموزید و بگویید که چگونه توانسته‏اید از دست استعمار خلاص شوید؟ و تشویق کنید که واشنگتن‏ها و فرانکلن‏ها در ایران، برای حفظ استقلال از همان طرق بروند.

در خاتمه با تشکر از لطف شما احترامات خود را تقدیم می دارد.»

این هم نامه دعوت:

«( آرشیو: دنیای ما)
 19 دیماه 1332؛        خیابان ایرانشهر، فیشرآباد، تهران

آقای محترم- صدای آمریکا درنظر دارد برنامه‏ای از زندگانی دانش‏مندان و سخن‏وران ایرانی، در بخش فارسی صدای آمریکا از نیویورک پخش نماید. این اداره جناب‏عالی را نیز برای معرفی به شنوندگان ایرانی برگزیده است. درصورتی که موافقت فرمایید، ممکن است کتباً یا شفاهاً نظر خودتان را اطلاع فرمایید تا برای مصاحبه با شما ترتیب لازم اتخاذ گردد.
ضمناً درنظر است که علاوه‏بر ذکر زندگانی و سوابق ادبی سرکار، قطعه‏ای نیز ازجدیدترین آثار منظوم یا منثور شما پخش گردد.
بدیهی است صدای آمریکا ترجیح می‏دهد که قطعه انتخابی سرکار، جدید و قبلاً در مطبوعات ایران درج نگردیده باشد. چنانچه خودتان نیز برای تهیه این برنامه جالب، نظری داشته باشید، از پیشنهاد سرکار حُسن استقبال به‏عمل خواهد آمد.

با تقدیم احترامات فائقه
سی. ادوارد. ولز؛ رئیس اداره اطلاعات سفارت کبرای آمریکا»

یا علی

سلام.

یه نکته‏ای در تکمیل بحث رابطه‏ی شخصی و جای‏گاهی؛

تداخل انواع روابط معمولاً مشکل‏سازه.
این تداخل ممکن‏ه باعث ایجاد توقعاتی بشه که در فضای رابطه‏ی دیگه براورده نشه.
حالا این تداخل ممکن‏ه بین رابطه شخصی و جای‏گاهی باشه،
یا بین دو رابطه جای‏گاهی مختلف.

مثال‏هاش رو بهتر از من می‏دونید.
1- یه نمونه‏اش فیلم قدیمی «هم‏سر» بود.
یادتون‏ه مهدی هاشمی و فاطمه معتمد آریا زن و شوهر بودند
و در عین حال رقیب ریاست شرکت.
فیلم خوبی از کار دراومده بود.

2- تو دانش‏گاه رفاقتی بین بچه‏ها هست،
گاهی همین رفقا یکی‏شون می‏شه حل تمرین.
حالا فرض کنید رفیق‏اش توقع بی‏جا ازش داشته باشه.

3- تقابل معلم با پدر دانش‏آموزی رو فرض کنید.
یه روز پدره باید بیاد پیش معلم و ازش حرف بشنوه،
یه روز معلم‏ه باید بره اداره پدره امضا بگیره.
درست‏ه که اینها با هم گروکشی کنند؟

خاتمه
قبول دارم که تفکیک این فضاها و روابط ساده نیست،
اما به‏نظرم لازم‏ه.
وقتی هم که کار برای خدا باشه،
جای‏گاه طرف مهم‏ه،
نه قیافه‏اش یا رابطه‏اش با ما و دیگران.

یه حدیث هم از حضرت امیر(ع) بالای وب‏لاگ رد شد که جالب بود:
«با هرکه دوستی می‏کنید، در راه خدا دوستی کنید،
و با هرکه دشمنی می‏کنید، در راه خدا دشمنی کنید.»

یا علی