سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام.

پای درس سوره عبس:

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ «24»
انسان باید به غذاى خویش [و آفرینش آن‏] بنگرد!

 أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا «25»  ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا «26»
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم‏، سپس زمین را از هم شکافتیم‏

فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا «27»
و در آن دانه‏هاى فراوانى رویاندیم‏

 وَعِنَبًا وَقَضْبًا «28»  وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا «29»  وَحَدَائِقَ غُلْبًا «30»  وَفَاکِهَةً وَأَبًّا «31»
و انگور و سبزى بسیار و زیتون و نخل فراوان‏ و باغهاى پردرخت‏ و میوه و چراگاه‏،

مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ «32»
تا وسیله‏اى براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان باشد!

یا علی

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ... وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ «40»... وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ «41»

اى فرزندان اسرائیل‏! ... تنها از من بترسید!  «40» ... تنها از من [و مخالفت دستورهایم‏] بترسید [نه از مردم‏]!  «41»

وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ «42»

و حق را با باطل نیامیزید! و حقیقت را با اینکه مى‏دانید کتمان نکنید!  «42»

سلام.

درنهایت، خشکسالی و شدت فقر
برادران یوسف را پیش ایشان کشاند؛
و از گرگ صفتی به ستاره* رساند.

(نکته ای از کلام حاج آقای صدیقی)

کاش با تو ستاره شوم، عزیز زهرا(علیهما السلام)

* در خواب حضرت یوسف(ع) 11 ستاره دیده بودند.

یا علی

سلام.

ایام فاطمیه(س)، ایام دیگری است برای تفقه در دین؛ ایام توسل به اهل بیت نبوت. زمان مغتنمی است.

یا علی

سلام.

فرق است بین توانستن و نتوانستن،
وقتی کاری رو انجام ندی.

مهم نیست که کدومش سخت تره.
مهم اینه که معمولاً آدم ها به هردوش امتحان میشن.

ممکنه یه وقت مثل آدم های اطراف قارون باشی؛
امتحانت اینه که حسرت قارون شدن نداشته باشی.

ممکنه یه وقت هم قارون باشی؛
وسوسه بی نیازی فریبت نده.

فقط خدا

یا علی

سلام.

اگه آدم کیفش وسط یه خیابون شلوغ باز شه و زندگیش بریزه بیرون،
باید بیشتر نگران وسایلش باشه یا نگاه های مردم؟

اگه نگاه ها براش مهمتر بود طرف وسواس نداره؟
وسواس فکری، وسواس خجالت، وسواس آبرو.
مگه اینکه یه خطایی کرده باشه که ازش حیا کنه.

یا علی

- - -
پ.ن.
البته خودبینی و خودخواهی هم بد بلائیه؛
اونجایی که تو بخاطر یه لحظه زودتر رسیدن حق هزارتا آدم رو له می کنی. عمراً بشه از دوتاشون حلالیت گرفت.

سلام.

نمی دونم درباره آقای وحیدی قبلاً نوشتم یا نه.
ایشون معلم ریاضیات راهنمایی ما بودن
و سال تحصیلی فعلی 63مین سال تدریس ایشونه.

خدا حفظشون کنه.

این دوشنبه که برای عرض ادب خدمتشون رسیده بودیم
ماجرایی جالب درمورد تفاوت دانش آموزان قدیم و جدید تعریف کردند.

ظاهراً سالهای اول تدریسشون بوده که
یه بار وقت تکلیف دیدن دستشون می خوره به صورت یکی از شاگردها
که اتفاقاً تکلیف هم ننوشته بود.

از قضا دماغ طرف خون میاد و آقای وحیدی می فرستندش بیرون.

به همه این قضایا سر رسیدن بازرس اداره هم اضافه میشه
که ظاهراً ابهت زیادی برای معلم های اون زمان داشته.
بازرس تو حیاط بچه خون مالی لب حوض نشسته رو می بینه و ماجرا رو می پرسه.
بچه سوم دبستان یه داستان از خودش در میاره
و به بازرس نمی گه که معلمم این بلا رو سرم در آورده.

خدا یه عقل و شعوری به ما بده که به محض کوچکترین ناملایمتی
پدر و مادرمون رو هم آباد می کنیم؛ چه رسد به معلم و استاد.

یا علی

سلام.

شنیدم که از قول حضرت موسی بن جعفر(ع) فرمودند:

لا تغضب للله اکثر ما غضب لنفسه

ترجمه حقیر:
کاسه داغ تر از آش نباشید.
در دین خدا سلیقه ای عمل نکنید.
اسلام یعنی تسلیم.

یا علی

- - -
پ.ن.
1- از همه دوستان شرمنده، فکر کنم متن حدیث رو اشتباه نوشته بودم. دلیلش هم اینه که شنیداری بوده. حالا درست شد؟

2- بالآخره ما مجبور شدیم بریم از گوینده حدیث رو بشنویم و برایتان نقل کنیم. امیدوارم درست شده باشه.
اون تیکه دومش که الآن حذف شده جزو فرمایشات حضرت نبوده ولی می توان از آن برداشت کرد.
درمورد نفس اینجا ظاهراً معنای خاص مستقلی ندارد. ترجمه این است که
«بیش از آنچه خدا برای خودش غضب می کند شما برای او غضب نکنید»

مثال: شخصی نزد حضرت امیرالمؤمنین(ع) آمد و به گناهی که لازمه اثباتش چهاربار اعتراف بود، اعتراف کرد.
حضرت بدون تغیر ردش کردند که مثلاً اشتباه می کنی، شاید خواب دیده ای. برو دنبال زندگیت.
طرف تا سه بار آمد و اعتراف کرد اوضاع همین گونه بود. بار چهارم طبق فرمان خدا غضب فرمودند و حد جاری کردند.

3- خدمت جناب علوی عرض شود که:
از آنجا که 1) رسول خدا(ص) شاهد، مبشر و نذیر است و 2) لا اکراه فی الدین و 3) انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا
ظاهراً این حدیث جزو مبانی اعتقادی و اخلاقی اسلام است، نه لزوماً لطیفه ای برای خواص.
چه برداشت شما از لحنش آمرانه باشد و چه تنبیهانه. یعنی لحن آن مخاطبش را خاص نکرده. والله اعلم

سلام.

یکی از مشکلات اخلاقی این حقیر «ملامت» دیگران در جایی است که به مذاقم خوش نیاید؛
و البته شیطان آنقدر کارش را خوب بلد است که به جای مذاق خود، رضای خدا را القا کند.
لذا کمی درباره ملامت...

1- «سرزنش مسلمان روا نیست مگر در معصیت پروردگار،
و آنچه سزاوار ملامت می باشد اعمال زمان جاهلیت است.»

پاسخ نامه امام حسین(ع) به معاویه درباره ازدواج امام با کنیز آزادشده خود؛ اعیان الشیعه 1/583

http://aftab.ir/articles/religion/religion/c7c1169561649_imam_hossein_p1.php

2- امام صادق علیه‏السلام از رسول خدا(ص) نقل می‏کنند:
«من اذاع فاحشة کان کمبتدئها»
کسی که فعل زشت دیگری را که از مردم پوشیده است افشا کند مانند آغازگر آن است

«و من عیر مؤمنا بشئ لم یمت حتّی یرتکبه».
  و هر کس مؤمنی را به کاری یا صفتی سرزنش کند نمی‏میرد تا این که خود بدان گرفتار گردد.

اصول کافی 2/356، باب التّعییر.

http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?id=22854

3- روزی «ابوذر» مردی را سرزنش کرد که مادرت سیاه چهره است.
رسول خدا(ص) فرمود: «تعیره بامه یا اباذر!»
ابوذر! او را به خاطر مادرش سرزنش می کنی

ابوذر در مقام توبه و استغفار آنقدر سر و صورت خود را بر خاک مالید تا ...

بحار 75/146
http://aftab.ir/articles/religion/religion/c7c1169561649_imam_hossein_p1.php

4- نکته: آقا حساب ملامت از نهی منکر سواست.
اشتباه نشه.

یا علی