7.چيز جالبي كه تو تفاوت ايندو هست اينه كه تو رابطه جايگاهي تو خوبيهاي يه نفر رو مي شمري و بعد نمره دهي ميكني(ناخودآگاه). اونوقت براش احترام قايل ميشي(يا نميشي). اما تو رابطه شخصي و دوست داشتن، تو بعد از اينكه كسي رو دوست داشتي تازه دري از خوبيهاي نو به روت باز ميشه. تازه يه سري خوبيها رو مي شناسي و برات معني ميشن. دري تازه از عالم معنا به روت گشوده ميشه.

8.تو رابطه با جنس مخالف هم همينطوره. اگر فرد مجرد باشه به نظرم حق داره كه عشق رو تجربه كنه! و اين گناه نيست... گرچه كه بايد اين احساس به سمت غير گناه آلود هدايت بشه. و چون بالاترين شكل دوست داشتن(از نوع زميني اش) در اين شكل اتفاق ميفته،بسيار باعث رشد معنوي انسان ميشه. و اتفاقا انتخاب بايد كسي باشه كه بشه اين احساس رو باهاش داشت، و در غير اين صورت در آينده گناه هاي نابخشودني اتفاق ميفته. و البته تاكيد مي كنم منظورم پيشبرد احساس به طريقي خلاف رضايت پروردگار نيست. فقط ميگم اين احساس بد نيست، و دليلي نداره آدم ها جلوش رو بگيرن.

9.خيلي پراكنده گفتم، منهم بگم كه اينها نظر شخصي ام بوده! و اينكه مطالب خيلي مفيدتري تو ذهنم هست، كه چون ذهنم به هم ريخته است نمي تونم الان بگم.

10.ممنون بابت اين موضوع خوب.