به نام خدا.
مسئله فقط خور و خواب و خشم و شهوت نيست، مسئله ي چرايي اينهاست. مثلا چرا ما هر چه مي خواهيم مي خوريم و ... .
يعني اگر نياييم فكر كنيم كه چرا اينطور شده، هر چقدر هم ترك كنيم، حداكثر به «عادت» مي رسيم كه مذموم است. و با اندك تحريكي هم به خانه ي اول باز مي گرديم.
سخن در اين باب بسيار است...
اما يك يادآوري، بعضي اوقات به خصوص براي كلاس اولي ها، محروميت ها نه تنها كارساز نيست بلكه حرص آور است. اگر غرايز به نحو متعادل ارضاء نشود خودش باعث مشكل مي شود. در نتيجه اسلام مدام از تعادل حرف مي زند. يعني ارضاء غرائز اما و اما در حد عقلي و شرعي. كل ما حكم به العقل حكم به الشرع و بر عكس.
بعد هم اگر قرار است كه كم خوري و كم خوابي و ... اتفاق بيفتد، اندك اندك ميسر مي شود.
توفيقات
