چقدر خوبه که ما هم تو قنوطهامون از خدا ذريه پاکيزه بخوايم.

يکي ديگه اينکه؛ تو آيه ي قبلش ميگه «هر بار که زکريا داخل محراب مريم عليه السلام ميشد نزد او رزقي ميافت. از او ميپرسيد: اين روزي از کجاست؟ او هم جواب ميداد از طرف خدا او هر که را بخواهد بي حساب روزي ميدهد.»
بعدش بالافاصله تو آيه بعد ميگه هنالک دعا... يعني همانجا زکريا فرصت را غنيمت شمرده و دعا کرد. در مکاني که عنايت خداوند و ميوه هاي بهشتي در آن وارد شده.
در واقع اين ميخواد اهمييت مکان دعا رو نشون بده!
يکي ديگه هم اينکه؛ وقتي حضرت زکريا عنايات خاص پروردگار رو مي بينن از خدا درخواست ميکنن و چيزي رو ميخوان که در نظر ما محاله، از خدا اولاد پاک ميخوان در حاليکه خودشون پير و همسرشون هم نازاست!!
و اين يعني نبايد هيچگاه در دعا کردن قدرت و توانايي خداوند در برآورده کردن خواستهايمان را ناديده بگيريم.
در فراز آخر قنوت نماز غفليه ميخوانيم، اللهم انت ولي نعمتي و القادر علي طلبتي ...

شب نيمه شعبان پيامکي دريافت کردم که در آن نوشته بود: