معلم خوب بودن خيلي سخته هروقت مي خواي خوب باشي تازه اون وقته كه خيلي ها ازت بدشون مياد

بعد ازيك سال كه رفتن تازه يادشون مياد بهشون چي گفتي اس م اس بي نام مي زنن معذرت خواهي مي كنن و بعضي اوقات اظهار لطف

به مدير مي گي بيا بچه ها رو تو فلان كانون براي پيشرفت بهتر ثبت نام كنيم ميگه مدير فلان كانون اقوامته اينجاست كه احساس خفه گي مي ميكنم

چيكار ميكني اگه بياي معلم بشي بايد ماهيانه يه مبلغي رو حقوقت بزاري تادانش آموزاي بي بضاعتت رو كه پول براي رفتن به چشم پزشك نداره (پيچش شديد چشمي به طوري كه بيشتر براي انجام كارعملي از حس لامسه استفاده مي كنه ) يا مريضه يا كم خونه مادرش مياد دندون تو دهنش نيست و...و...........يا هي بايد كميته امداد براي چندتاشون حامي پيدا كني كه چيه پول نداره پارچه بخره و.........بعضيهاشونم پول مشكلشونو حل نمي كنه بايد بشيني حرف دلشو گوش كني هنوز بگم ولي با وجود اينكه من دوست نداشتم معلم بشم دوست داشتم به علم خودم بيفزايم ولي ديدم اينجوري علم آدم زيادترهم ميشه شور شوق آموختن رو كه در چشمهاشون مي بينم اميدوارم مي كنه چندروز پيش يكيشون كه فوق ديپلم قبول شده بود اومد مدرسه دلش اينقدر تنگ شده بود كه مجبور شدم باهاش روبوسي كنم كاري كه زياد خوشم نمي ياد ولي اشكهاشو نگه داشت و موند نگام كرد و هي مي گفت خانم .........خانم .............

كي گفته لياقت نداري؟

كي گفته لياقت نداري؟