در مورد پست قبلي هم بايد بگم اصلا قبول ندارم!

خود رو مي توان براي عشق فنا كرد اما عشق رو براي عشق فنا كردن جنوني تلخ است.. جنوني تباه كننده.. از عشق گذشتن براي عشق توهمي است خيال انگيز اما نابود كننده..

و ابوعلي سينا.. او به دلش ايمان داشت اما چرا جواب دلش اين بود؟!.. شايد او دل نداشت؟!!!

شايد هم من او را نمي فهمم؟!!

و در اين احوال اثري از زيبايي نمي بينم!