دوم: در يك نگاه چشم انداز گونه يا راهبردي بايد گفت: لازم است به جاي تمركز روي گسترش فرهنگ حجاب،‏به گسترش فرهنگ حياء و عفاف و يا حتي بالاتر از آن به گسترش فرهنگ اسلامي انديشيد. اين يك نگاه از كل به جزء است كه در عمل هم خيلي كارسازتر است. و منجر به همان تقويت بنيه هاي دروني زن براي پذيرش حجاب مي شود. البته در دراز مدت. روايتي از حضرت صادق(ع) يادم هست كه فرموده اند: به زنان حب آل علي (ع) را الهام كنيد. الهمومهنّ حبّ علي(ع)...اين حب خودش پايه هاي معرفتي مي سازد و چون كه صد آمد نود هم پيش ماست. آقاي قاسميان مثال جالبي داشتند كه يكي از دانشجويانشان كه با وضعيت حجاب نامناسبي سر كلاس درس حاضر مي شده، طي فرآيندي به قرآن و معارف علاقه مند مي شود. فرآيند علاقه مندي ايشان به قرآن و معارف همان و فرآيند محجبه شدنشان هم همان. يعني بدون اين كه مثلاً آقاي قاسميان تذكري به ايشان بدهند در باب حجاب،‏ خود به خود انس با معارف، ايشان را به سمت محجبه شدن پيش مي برد. بايد توي دانشگاه و جامعه به اينجا برسيم.