سلام
ممنون. چقدر اين پست تان نوستالژيك بود براي من.
بعضي از اين شخصيت ها را بايد در بستر جغرافيايي و تاريخي خودشان بررسي كنيم و ببينيم كه جه خدمتي كردند به اسلام و انقلاب. هر منطقه اي انگار بي نصيب نمي ماند از اين مرواريدها. سهم و رزق اهالي استان فارس و شيراز هم ايشان بودند. واقعا هم طلايه دار منبرهاي عميق معرفتي بودند و هم پس از مراجعت شان از نجف طلايه دار مبارزات انقلابي. مركز نشر اعلاميه هاي حضرت امام در شيراز و فارس منزل و دفتر ايشان بوده.
توجه خاصي هم به مباحث تفسيري داشته اند. كتاب قلب قرآن شان از اولين كتابهاي تفسيري بود كه من مطالعه كردم. يك رديف از كتابخانه مان آن سالها اختصاص به كتابهاي ايشان داشت. با يك عالمه كاست سخنراني هاي ايشان كه پدر و مادرم مرتب گوش مي دادند. عكس ايشان هم كنار عكس حضرت امام روي طاقچه بود...كتاب معاد و داستان هاي شگفت و همين قلب قرآن شان خيلي برايم آموزنده بود. آن سالها اين نوحه اي كه نوشتيد را يادم هست سالگردهاي ايشان زمان جنگ مردم جمع مي شدند توي حرم...صداي آن مداح هنوز توي گوشم هست: دستغيب صد پاره شد ديگر نمي آيد/خطبه هاي جمعه را ديگر نمي خواند...هنوز هم من هر وقت مي روم مسجد عتيق با آنكه اصلا دو سال بعد شهادت ايشان متولد شده ام و تبعا نديده ام و نشنيده ام نمازها و منبرهاي ايشان را توي مسجد عتيق، خاطره شان و صدايشان برايم تداعي مي شود. توي حرم هم هنوز برادرشان آسيد مهدي نماز مغرب و عشاء را مي خوانند كه شباهت ظاهري هم به ايشان دارند. صدايشان هم خيلي شبيه است. خداوند مقيم و مرزوق سفره ابي عبدالله قرارشان دهد و حق شان را بر گردن ما ببخشايد.
