سلام.بنده هم‏چين جسارتي نكردم، فقط سؤال پرسيدم. خدا رو شكر كه شما مدافع «بي‏قيدانِ شريعت‏گريز» مؤمن نيستيد.همون‏طور كه گفتم به‏نظر من ايمان، معرفت، بصيرت و هر چيزي از اين دست در عرصه عمل محك مي‏خوره و صحت‏اش معلوم مي‏شه. اصلاً در ابتلائات الهي‏ه كه ايمان آدم زياد مي‏شه، معرفت و بصيرت پيدا مي‏كنه. نمي‏شه كه بگيم از تاريخ فلان تا فلان ايمان پيدا كن، نكردي بعدش هر كار خوبي هم كردي جهنمي هستي. برام خيلي سخت‏ه كه حرف‏هاي شما رو باور كنم. چه‏طور مي‏شه يكي باطن‏اش خراب باشه، ولي عمل و ظاهرش درست باشه؟! ممكن‏ه در كوتاه مدت يه ظاهري به‏هم بزنه، ولي اگه شيطون با عبادت آن چناني هم كه باشيم، تو امتحان‏هاي خدا كفرمون معلوم مي‏شه. البته لازم نيست مردم بفهمن. ما هم تو وبلاگ آموزش قضاوت نمي‏ديم كه كي خوبه كي بده. حقير دغدغه‏ام خودم‏ه. مي‏خوام بفهمم چي كار بايد بكنم و چي كار نبايد. روش تشخيص راه درست و غلط چي‏ه. خيلي هم مهم نيست كه مردم دنيا چي كار كنن، بهشتي‏اند يا جهنمي. خودم رو كه نمي‏تونم فريب بدم.شرمنده اگر جسارتي شد. و تشکر از اينکه بحث رو رونق ميديد.يا حسين