‏‏سلام.

یه بحث خام بدون مرجع:

بین «هدایت» و «نجات» فرقه.

اگه ما معتقدیم فقط عقاید خودمون تو عالم درسته
به این معنا نیست که بقیه حتماً می‏رن جهنم.

همیشه باب نجات بازه و بعد آدم می‏تونه هدایت بشه.

اصلاً برای خیلی از ماهایی که می‏گیم عقایدمون درسته
تنها مزیت‏مون نسبت به بقیه شانس به دنیا اومدن در یه شرایط خاصه.
این که نشد عدالت.

یه چیز دیگه هم می‏دونیم که ما خیلی کم از اون عالم خبر داریم.

نتیجه1:
هیچ پلورالیزمی وجود نداره.
فقط یه حقیقت وجود داره و فقط پیروان یه آیین می‏تونن هدایت بشن.
بقیه احتمالاً از بند نجات باید استفاده کنن.

تازه این هم مزیتی برای خیلی از پیروان این آیین نیست،
چون زحمت واقعی براش نکشیدن.

حالا اون دنیا چه اتفاقاتی برای آدم‏های مختلف می‏افته نمی‏دونیم.

نتیجه2:
اگه پیروان آیین هدایت‏گر اصلی خوب بهش عمل نکنن بیچاره‏ان.

خدایا خودت رحم کن.

یا علی

- - -
پ.ن:
کامنت‏ها رو ببینید؛ جالبن. بخصوص کامنت جناب «علوی» که از دید یه فلسفه‏دان بیان شده. تشکر.
هدف این بود که نگران جهنم‏رفتن دیگران و مشکلات فلسفی صراط مستقیم نباشیم. بهتر است نگران هدایت‏نشدن و جهنم‏رفتن خود باشیم.