سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام.

اینها رو بخونید. انگار خودش در حقیقت شرح حال ماست آن...
- - - - - -

«نوشتنِ‌خالی امر شاقی نیست.
یک‌کم مطالعه، یک‌کم خلاقیت، یک‌کم قدرت بافتن آسمون‌رسیمون به‌هم،
یک‌کم اعتمادبه‌نفسِ‌هرچندکاذب، یک‌کم کسانی که بشناسندت.
برای نوشتنِ‌خالی لازم نیست "آدم" خاصی باشی.
اما بعضی نوشتن‌ها، تمام "بودن" تو را درگیر خودش می‌کند.
ذره‌ذره جوهر قلمت انگار باید خاصیت خاصی داشته باشد تا مطلب بگیرد.
صاف بگویم،
بعضی‌وقت‌ها نوشتن لیاقت می‌خواهد.
و دقیقاً انگار فقط همین نوشتن‌ها هستند که به درد دنیا و آخرت آدم می‏خورند.
نوشتن درباره بعضی موضوعات و بعضی افراد،
نوشتنِ‌خالی نیست، لیاقت است.

این است که گاهی درباره چیزی می‌خواهی بنویسی،
اما نوشتن‏ت نمی‏آید.
می‌توانی بنویسی اما نمی‌شود بنویسی.
و حتی عجیب‌تر اینکه می‌نویسی اما ابر و باد و مه ‌و خورشید و فلک
دست‌به‌دست هم می‌دهند و مطلب تو به‏چاپ نمی‌رسد.
اصلاً چاپ می‌شود اما باز آن "خاصیت" را ندارد.
"آنی" که باید همراه نوشته‌ات می‌کردی، نکرده‌ای.
مشکل از "بودن" خودت است.»

یا علی

- - - - - -
+ باید یه جای جدید پیدا کنم. این‏جوری نمی‏شه.

سلام

جناب پاپیروس کامنتی رو گذاشتند که برای من ارزش پست‏شدن رو داشت.
- - - - - -

«حاضرجوابی برنارد شاو:
روزی در یک میهمانی مرد خیلی چاقی سراغ برنارد شاو که بسیار لاغر بود رفت و گفت:
آقای شاو! وقتی من شما را می‏بینم فکر می‏کنم در اروپا قحطی افتاده است.
برنارد شاو هم سریع جواب می‏دهد: بله! من هم هر وقت شما را می‏بینم
فکر می‏کنم عامل این قحطی شما هستید!

روزی نویسنده جوانی از جرج برنارد شاو پرسید:
«شما برای چی می‏نویسید استاد؟»
برنارد شاو جواب داد: «برای یک لقمه نان».
نویسنده جوان برآشفت که: «متاسفم! برخلاف شما من برای فرهنگ می‏نویسم!»
و برنارد شاو گفت: «عیبی نداره پسرم
هرکدام از ما برای چیزی می‏نویسیم که نداریم!»
*

دوست دارم به‏درد بخورم...

یا علی

- - - - - -
+ یکی از بزرگ‏واران در کامنت خصوصی نگاشته‏اند که:
«می‏گفتید گوسفند و اسفند و ... را به‏راه می‏کردیم. حکماً منتظر شتر هستید!!! ... چرا فکر می‏کنید مفید نیستید...؟»
حقیر هم جواب داده‏ام که:
«مفیدبودن به وظایف و مسئولیت‏های آدم برمی‏گرده. همون‏طور که در مورد وب‏لاگ گفتم، تو این برهه حس می‏کنم کارهای واجب‏تری وجود دارن که این دنیای مجازی مانع تمرکز بر اونها شده. شاید نیاز به بازتعریف داشته باشم. توکل بر خدا...»

باز تعریف...

سلام.

دیدن سه‏باره‏ی فیلم
Stranger Than Fiction
اون هم نسخه‏ی دوبله‏شده‏اش،
حداقل این مزیت رو داشت که بفهمی جزئیات موضوع داستان چی بوده.

اینکه وقتی هارولد داستان زندگی‏اش رو خوند
و فهمید که چه‏قدر زیبا قراره بمیره
به مرگ‏اش راضی شد؛
یعنی از نویسنده خواست که داستان‏اش رو تموم کنه.
و نویسنده‏ای که حاضر نشد این هارولد رو بکشه؛
حتی به قیمت اینکه شاه‏کارش تبدیل به یه قصه خوب بشه.

یا حسین شهید

سلام.

پیش‌نویس:
1- درباره‌ی پست «ازدواج بوعلی» مطالبی در مورد عقل و دل و اعتماد به دل مطرح شد که بنده عاجز از تحلیل بودم. این مطلب هم شاید اون بحث رو پررنگ‌تر کنه و بشه روی این هم فکر کرد.

2- این مطالب از کتاب «مفاتیح نوین» آقای مکارم‌ه (خدا حفظ‌شون کناد) (ص 1174). این رو تو حاشیه‌ی «مفاتیح‌الجنان» هم پیدا نکردم. اما با توجه به ظرافت‌های تحقیقی ایشان برای حقیر قابل استناد است. منبع احادیث هم «وسائل الشیعه» است.
- - - - - -

1- «
استخاره‌ی با الهام قلبی:
مراد از «استخاره‌ی قلبی» آن است که انسان با یک حالت توجه و تضرع با خدای خود مشورت می‌کند و از او می‌خواهد راه
صحیح را به وی نشان دهد و پس از آن، هرچه را که خداوند به قلب وی الهام کرد، انجام می‌دهد.
...

روایت از حضرت صادق(ع):
اگر به انجام کاری نیاز داری (و نمی‌دانی انجام آن خوب است یا بد) با خداوند مشورت کن. اگر خداوند انجام آن کار را به قلب تو انداخت پیروی کن، وگرنه انجام نده.
...

در روایت معتبری می‌خوانیم که دو نفر از یاران امام رضا(ع) می‌خواستند به مسافرت «مصر» بروند. از آن حضرت پرسیدند: مصلحت آن است که از راه دریا برویم یا از راه خشکی؟ حضرت فرمودند:
در غیر نماز واجب به مسجد می‌روی، دو رکعت نماز می‌خوانی، سپس یک‌صد مرتبه می‌گویی «اَستَخیرُ اللهَ». آنگاه به قلب خویش می‌نگری. هرچیز به قلبت افتاد، به همان عمل می‌کنی.
...

بدیهی است این‌گونه استخاره با توجه به مورد روایات –که سؤال از امر مهم و گاه خطرناکی است- مربوط به موضوعات پراهمیت است، نه برای موضوعات کوچک.
»

2- نکات ایشان هم در باب استخاره بسیار جالب است؛ از جمله:
«بعضی از افراد در استخاره کردن چنان زیاده‌روی می‌کنند که برای هر امر کوچک و بزرگی به سراغ استخاره می‌روند و عملاً گرفتار یک نوع وسواس و وابستگی شدید می‌شوند، به‌گونه‌ای که اقدام به هیچ کاری بدون استخاره برای آنها میسر نیست...»

3- «اللهم

هذه الایام التی فضلتها علی الایام و شرفتها
این روزهایی است که برتری و شرافت‌ش دادی بر سایر روزها

و قد بلغتنیها بمنّک و رحمتک
و به لطف ورحمت‌ت مرا بدان‌ها رساندی

فانزل علینا من برکاتک
پس برکات خودت را بر ما فرو بار

و اوسع علینا فیها من نعمائک...
و از نعمت‌های خود در این روزها بر ما وسعت ده»

فرازهای نخستین دعای بعد از نماز صبح و قبل از نماز مغرب دهه‌ی اول ذی‌الحجه،
به نقل از ابوحمزه‌ی ثمالی از حضرت صادق(ع)

یا علی

- - - - - -
* یه مطلب که گفتن‏ش خیلی سخت‏ه. شما این منطق رو می‏پسندید؟
1- آدمی که تو زندگی‏ش یه اصولی داره، ارزش‏ش به رعایت اصول‏ش‏ه؛ حتی اگه کارهاش احمقانه و مخالف با عرف و منافع به‏حساب بیاد.
2- اگه یه سری اصول رو زیر پا گذاشتی، باید تو رعایت بقیه محکم‏تر باشی؛ نه اینکه بقیه رو هم له کنی.
3- زیر پا گذاشتن اصول تبعات وحشت‏ناکی داره و جبران‏کردن می‏خواد. وای از اونهایی که اصلاً قابل جبران نیست.
4- حتی اصول زیر پا گذاشته‏شده‏ی جبران‏ناپذیر هم نباید تو رو به له‏کردن اصول دیگه تشویق کنه.

** یه توصیه به همه‏ی دوستان
یه روزی یه بزرگ‏وار عزیزی یه توصیه‏ای به ما کرد و ما هم جسارتاً تکرار می‏کنیم.
آقا نوشتن رو از دست ندید. نوشتن خیلی به آدم کمک می‏کنه. شده روزی یه صفحه چرند و پرند. کتابت و قلم از کلمات قرآنی‏ه. اگه کسی هم جایی نداره نوشته‏هاش رو بذاره و این کار به‏ش کمک می‏کنه، این خراب‏آباد نفسانی منزل خودتون‏ه.
فکر کنید و بنویسد و به نوشته‏هاتون فکر کنید و اصلاح‏ش کنید و خط‏خطی‏شون کنید و دوباره بنویسید. بذارید همه ببینن‏شون و به‏شون ایراد بگیرن. رو ایرادهاشون فکر کنید و اصلاح کنید و دوباره بنویسیدشون. یه نوشته‏ی درست به هزار فکر و خیال می‏ارزه. بحث‏های تقوی رو یادتون هست؟ می‏شه روزی بیاد که ما همه‏ی افکار و اعمال‏مون رو بتونیم بریزیم تو داریه و به همه‏ی عالم و آدم نشون بدیم و شرمنده نباشیم؟

*** فدای تنها زوج معصوم عالم (علیهما السلام)