سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام،

حساب و کتاب آدم رو بیچاره می کنه:

اول به فکر حقوق می افتی؛ ساعتی چقدر و چند ساعت.

بعد به اینکه با این حساب چند روز و چه ساعت هایی باید کار کنی.

بعد با فشار شروع می کنی.

غافل از اینکه این بدن بجز پول چیزهای دیگه ای هم می خواد.

دیروز یه عده مردند. خوب باید هم بمیرند؛ هفته بسیجه و ایام شهادت!

شب که بین فیلم برنامه تشییع جنازه رو اعلام میکنه باورت نمیشه.

یعنی بیش از 30 نفر تو یه لحظه خاکستر شدن

و ما انگار نه انگار.

صبح تا شبت رو ببین؛ چند آیه قرآن می خونی؟

چند دقیقه فکر امام زمان (عج) تی؟

چند دقیقه فکر خودتی؟

هی عمو! حواست هست.

بیا بابا! نفس بکش.

به امید یه هوای تازه تر ...

یا علی

سلام،

هر وقت به هر واسطه ای نعمت تو خونمون زیاد میشه،

حاج آقا و حاج خانوم به صرافت تقسیمش بین در و همسایه می افتن.

ما هم از زور این که حال نداریم دور خونه ها بگردیم،

می گیم «بابا بی خیال شید، همین چند وقت پیش خونمون افطاری بود،

به همه آش و قیمه دادیم.

اصلا پولو عروسی که نذری نیست.»

اما کار از کار گذشته.

مامان بزرگم می گه «چه بهتر که غذای شادیه نه عزا.»

بابام میگفت «اینقدر پیغمبر(ص) سفارش همسایه رو می کرد

که بعضی ها به شک می افتادن که آیا همسایه ارث هم می بره؟»

...

یا علی

سلام،

1-        ماه حرام ذیقعده شروع شد؛ ماه امام رضا(ع):

اولش میلاد خواهر امام رضا(ع)ست،

وسطش میلاد امام رضا(ع)ست

و آخرش شهادت پسر امام رضا(ع)ست.

ماه اجابت دعا در وقت شدت؛

با یکشنبه­ های اسرارآمیز!

شب نیمه مبارک،

روز زیارت مخصوصه امام رضا(ع)

و دحو الارض: اللهم داحی الکعبه و فالق الحبه ...

2-        روزهای اول رو یادت میاد؛

روز اول مدرسه سجاد(ع)،                اردوی اول سروش،

امتحان ورودی مفید،            روز اول کردکوی،

اردوی آشنایی فنی،              روز اول کرمانشاه،

روز اول کلاله،           ثبت­نام یزد،

اولین روز یاسوج.

این روزها باید یه بار دیگه سال صفری باشی،

باید بار اولی باشی، بری یه جا که کلی آدم جدید هست،

و مهمتر اونکه باید بتونی خودتو به سیستم

بقبولونی، نشون بدی وجایگاهتو پیدا کنی.

و این یعنی زندگی.

به قول یه رفیقی از قول خانم باربارا: «لحظه­های حقیقی».

مهم اینه که در راه خدا باشه، برای خدا و در مسیر خدمت به خلق خدا؛

بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی مله رسول الله(ص).

یا علی

سلام،

1-                       موجیم و وصل ما از خود بریدن است                رفتن رسیدن است، ساحل بهانه است

2-   5شنبه و جمعه مهمون زرند بودیم؛

حتکن، داهوئیه، اسلام آباد و مطهر آباد.

شب هم مهمون یه خانواده فرهنگی توی مطهر آباد بودیم.

خانم نوروزی مدیر یک دبستان است.

نظرشان درباره اردوی پارسال مثبت بود.

تو بین حرف هاشون گفتن که خودشون تا حالا حتکن نرفتن!

وقتی خودم فکر می کنم تو جهادی خیلی حساسیت نشون میدیم.

اما اطراف خودمون هزاران مشکل هست که هنوز نسبت بهشون بی تفاوتیم.

چند تا روستای محروم اطرافمون تو یزد و تهران هست که تا حالا یه بار هم سرنزدیم و حالی نپرسیدیم؟

چند تا خانواده اطرافمون هستند که ...؟

چند تا از آشناهامون هستند ...؟

...

و این همان حکایت جهادی دیگر است.

یا علی           

سلام،

جمعه شب 4ساعت فیلم جهادی تنگ ارم (فارغلهای مفید 2، نوروز 84)
رو مرور کردم، یه پست نوشتم که الان شاید تنش زا باشه،
اما یه موضوع خیلی مهم بهم یادآوری شد: تبلیغات

تبلیغ جهادی؛ نه از باب جذب نیرو، بلکه از باب رساندن پیام. چرا که برای ایجاد هر حرکتی معرفت لازم است، بعد باور و رفتار.

شاید بتوان جهادی را این گونه نهادینه کرد:
1- دادن معرفت و رساندن پیام (تبلیغ): نشریه، نمایشگاه، مراسم و وبلاگ
2- برگزاری اردو با مدیریت جدی بچه ها و حفظ استقلال (مشابه آنچه در 362 آمده) که تنها شاید باور به آرمانهای جهادی را تقویت کند
3- رسیدن به جهادی دیگر، نهادینه شدن جهادی در تمام سطوح زندگی (ایجاد رفتار)

یا علی

سلام،

از امروز اینجا رو راه انداختم؛ چون:

1- وبلاگ جهادی یزد بالا نیومد

2- دارم برگه تصفیه حساب پر می کنم

3- چند وقتیه احساس نیاز به وبلاگ شخصی کردم

پس از نفس شکایت می کنم ...

یا علی

-------------------------------------------------------

پی نوشت:

قراره اینجا از خودم بگم

و شما بگید حرف ها مال چه نفسیه:

اماره، لوامه یا ملهمه؛

از درس و کار و پول گرفته، تا جهادی و شهدا و مفید.

باز هم یا علی