سلام،

هر وقت به هر واسطه ای نعمت تو خونمون زیاد میشه،

حاج آقا و حاج خانوم به صرافت تقسیمش بین در و همسایه می افتن.

ما هم از زور این که حال نداریم دور خونه ها بگردیم،

می گیم «بابا بی خیال شید، همین چند وقت پیش خونمون افطاری بود،

به همه آش و قیمه دادیم.

اصلا پولو عروسی که نذری نیست.»

اما کار از کار گذشته.

مامان بزرگم می گه «چه بهتر که غذای شادیه نه عزا.»

بابام میگفت «اینقدر پیغمبر(ص) سفارش همسایه رو می کرد

که بعضی ها به شک می افتادن که آیا همسایه ارث هم می بره؟»

...

یا علی