سلام.

گزیده‏ی صحبت‏های رهبری، روز مبعث +.
- - - - - -

1- ... سلائق مختلفى در عرصه‏ى زندگى اجتماعى در میان ملت وجود دارد؛
حرف‏شان را می‌زنند، هرکدام نظرشان را بیان می‌کنند؛
اما آنجائى که احساس می‌کنند که پاى دشمنى با نظام در میان است،
آنجائى که احساس می‌کنند دستى دارد حرکتى را
براى ضربه‏زدن به نظام اداره می‌کند، مدیریت می‌کند، مردم از آنها کناره می‌گیرند؛
ولو او همان شعارى را بدهد که این آحاد مردم به آن شعار معتقد هم باشند؛
مى‏بینند که او بدخواه است، خودشان را کنار می‌کشانند. این مسئله‏ى مهمى است.

 

2- ... همه گفتند یک انتخابات چهل میلیونى،
یک عظمت بى‏نظیر از اول انقلاب تا حالا،
حضور مردم در صحنه بعد از سى سال،
قدرت جذب مردم و به صحنه آوردن مردم براى نظام؛
این یک عظمت بود...
همه فهمیدند که در چنین وضعیتى نباید غفلت کنند که دشمن کمین گرفته است...
آن چیزى که همه دارند مشاهده می‌کنند، نقش رسانه‏هاست
که مهمترین نقش را در این چند ده سال اخیر، رسانه‏ها در تحولات ملت‏ها داشته‏اند.

 

3- ... رسانه‏ها و دستگاه‏هاى تبلیغاتى و اطلاعاتىِ وابسته‏ى به استکبار،
میدان‏دارترین عناصر دشمنان استقلال ملت‏ها
براى به آشوب‏کشیدن ملت‏ها هستند...
دستورالعمل‏های‏شان براى گروه‏هاى غافل و نادانِ اغتشاش‏گر
توى رسانه‏هاى خودشان به‏طور علنى دارد پخش می‏شود...
اشتباه است اگر کسى خیال کند که یک گروه معدود،
آن هم در تهران، فرض بفرمائید به ظرف زباله‏ى شهردارى تعرض می‏کند
- زورش به او می‏رسد - یا فرض کنید به اموال مردم
- به موتورسیکلت‏شان، به ماشین‏شان، به بانک‏شان، به دکان‏شان -
تعرض می‏کند، این مردم‏اند؛ نه، مردم نیستند.
بله، بلندگوى استکبارى وقتى می‏خواهد از اینها حمایت کند، می‏گوید مردم.
اینها مردم‏اند؟!
مردم آن میلیون‏هائى هستند که تا این اغتشاش‏گران را،
این مفسدین را در صحنه مى‏بینند، کنار می‏کشند
و آنها را با نفرت نگاه میکنند؛
برهم‏زنندگان امنیت عمومى را، آرامش اجتماعى را با انزجار نگاه می‏کنند.

 

4- هر کسى امروز جامعه را به سمت اغتشاش و ناامنى سوق بدهد،
از نظر عامه‏‌ى ملت ایران انسان منفورى است؛
هر که می‏خواهد باشد.
هر هدفى را که این ملت بخواهد به آن برسد،
در سایه‏ى آرامش و امنیت خواهد رسید...
به هم زدن امنیت یک ملت بزرگ‏ترین گناهى است که ممکن است کسى مرتکب بشود.
این را البته آن کسى که مأمور است، مزدور است،
او که حرف گوش نمی‏کند؛ خطاب ما به او نیست؛
خطاب ما به نخبگان است. آحاد ملت هم هوشیارند؛ نخبگان ما هوشیار باشند.

 

5- نخبگان بدانند
هر حرفى، هر اقدامى، هر تحلیلى که به آنها
(مستکبرین بیگانه یا کسانی که در داخل دنبال اغتشاش هستند)
کمک بکند،
این حرکت در مسیر خلاف ملت است.
همه‏‌ى ما خیلى باید مراقب باشیم...:
مراقب حرف زدن، مراقب موضع‏گیرى کردن، مراقب گفتن‏ها، مراقب نگفتن‏ها...
نخبگان سر جلسه‏ى امتحان‏اند؛ امتحان عظیمى است...
اگر بخواهیم به این معنا دچار نشویم،
راه‏اش این است که خرد را، که انسان را به عبودیت دعوت می‏کند،
معیار و ملاک قرار بدهیم؛ شاخص قرار بدهیم.

 

6- عقل، این سیاسی‏بازى‏ها و سیاسى‏کارى‏هاى متعارف نیست؛
اینها خلاف عقل است.
«العقل ما عبد به الرّحمن و اکتسب به الجنان»...
شاخص‏اش هم براى ما، بین خودمان و خدا، این است که
نگاه کنیم ببینیم در بیان این حرف اخلاص داریم یا نه؟ به فکر خدائیم یا نه؟
من دارم براى خاطر خدا، رضاى خدا حرف می‏زنم
یا براى خاطر جلب توجه شما دارم حرف میزنم؟
براى خاطر خداست یا براى خاطر دل مستمع و غیرمستمع است؟
معیارش این است. به خودمان مراجعه کنیم؛
اقضى القضات نسبت به انسان، خودِ انسان است.
خودمان را فریب ندهیم؛ بفهمیم چه کار می‏کنیم؛
بفهمیم چه می‏گوئیم؛ چه حرکتى می‏کنیم.

یا علی