شرح صدر

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]

سلام.

سؤالی که در پست «ذکر و محبت» طرح شد خاطرتون هست؟
«بعد سفر عمره دنبال کلید اصلی خوب‏شدن و خوب‏ماندن می‏گردم. اون چیز اصلی که باید به‏اش رسید یا حفظش کرد چی‏ه؟ چیزی که بقیه خوبی‏ها رو هم بشه حول‏اش سامان داد.»

در همین راستا و به‏کمک نظرات بزرگ‏واران، قسمت‏هایی از صحبت‏های حاج آقا به ذهن‏ام رسید که سعی می‏کنم در این پست با اشاراتی مطرح بشن. این نکته ممکن‏ه مرتبط با مطالب «تنگ‏نظری» در این وب‏لاگ باشن. حوصله کردید بعضی از اون‏ها رو هم ببینید (+، ++، +++ و ++++). البته این به پست قبل (رابطه‏ی ایمان کامل و اخلاق) هم بی‏ارتباط نیست.
- - - - - -

(آیه 125 انعام)
فَمَن یُرِدِ اللَّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ
آن‏کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای (پذیرش) اسلام، گشاده می‏سازد؛

وَ مَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا
و آن‏کس را که به‏خاطر اعمال خلاف‏اش بخواهد گم‏راه سازد، سینه‌اش را آن‏چنان تنگ می‌کند

کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ
که گویا می‌خواهد به آسمان بالا برود؛

کَذَلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لایُؤْمِنُونَ
این‏گونه خداوند پلیدی را بر افرادی که ایمان نمی‌آورند قرار می‌دهد!

* در این آیه ریشه‏ی هدایت و ضلالت رو
«گشادگی» و «تنگی» سینه معرفی می‏کنه.
این هم کار خداست.
در همین راستا آیه 106 نحل هم هست.
اما آیه زیر بیان دیگری دارد.

(آیه 22 زمر)
أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِّن رَّبِّهِ
آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای اسلام گشاده است
و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!)

فَوَیْلٌ لِّلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِکْرِ اللَّهِ
وای بر آنان که قلب‏هایی سخت در برابر ذکر خدا دارند!

أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ مُّبِینٍ
آنها در گمراهی آشکاری هستند!

** این آیه دو نکته اضافه دارد:
1- ارتباط شرح صدر و نور الهی
2- ارتباط سختی قلب، ذکر خدا و گم‏راهی

اینجاست که آدم یه ذره از عظمت دعای حضرت موسی(ع) (آیه 25 طه)
و سوره الشرح رو درک می‏کنه.
خدا روزی همه‏مون کنه.

یا علی

- - - - - -
گفت فلانی؛ نذر یه سیدی کردم، یه ساعته حاجت‏ام رو گرفتم. گفتم حاجت‏ات چی بود؟ گفت کلییرنس امریکا (یه چیزی مثل اوکی ویزا)! گفتم نذرت چی بود؟ گفت یه پاکت سیگار امریکایی!! گفتم بابا دم‏ات گرم.

+ جناب «برای خاطر آیه‏ها» نکته قابل تأملی فرموده‏اند:
«ام‏روز آقای قاسمیان همین آیات رو ذیل بحث توبه و حیات طیبه و ارتباطش با شرح صدر مرور می‏کردند. یک نکته رو توجه نکرده بودم و اون آیه بیست و سه سوره زمر هست؛ آیه بعد از همین آیه بیست و دو و ارتباطی که بحث شرح صدر با نحوه مواجهه آدم‏ها با قرآن داره:
تقشعر منه جلود الذین یخشون ربهم ثم تلین جلودهم و قلوبهم الی ذکرالله.»

سلام
یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

خوش آمدید

پیوندها :: بازبینی نشده

لیست یادداشت ها

آرشیو یادداشتها