سلام.

(آیات 125 تا 128 توبه)
و أما الّذین فی قلوبهم مرض
فزادتهم رجساً إلی رجسهم
و ماتوا و هم کافرون؛
أو لا یرون أنهم یفتنون فی کلّ عام مرّتاً أو مرتین
ثم لا یتوبون و لا هم یذّکّرون...
صرف الله قلوبهم بأنهم قوم لا یفقهون؛

لقد جائکم رسول من أنفسکم
عزیز علیه ما عنتّم، حریص علیکم
بالمؤمنین رئوف رحیم

*
اما کسانی که در دل‏های‏شان بیماری... است...
پلیدی بر پلیدی‏شان می‏افزاید
و درحال کفر خواهند مرد؛
آیا نمی‏بینند که هرسال یک یا دوبار به بلایی آزموده می‏شوند،
(ولی از عهده آزمایش برنمی‏آیند و خدا را نافرمانی می‏کنند)
سپس نه توبه می‏کنند و نه متذکر می‏شوند؟!
خدا دل‏های‏شان را هم‏واره از حق برگرداند
زیرا آنان مردمی هستند که حقیقت را درک نمی‏کنند.

همانا پیام‏بری از جنس خودتان به رسالت به‏سوی شما آمده است
که تباهی و زیان شما بر او دش‏وار است
و سخت به شما علاقه دارد
و با مؤمنین رئوف و مهربان است (#).

**
نکات:
* آیا در قلب ما مرضی هست؟ حسادت، حرص، خشم یا شهوت؟
آیا بین نیروهای ما عقل حاکم است؟
* با وجود مرض، مدام پلیدی بر پلیدی‏های‏مان افزوده می‏شود.
* اگر به فکر درمان و جبران نباشیم، آن مرض باعث تجمع پلیدی‏ها و درنتیجه کفر می‏شود.
* هرسال لااقل یکی دوبار آزمون‏های جدی داریم
که با وجود مرض و پلیدی اغلب در آنها سرافکنده می‏شویم.
مشکل اینجاست که از آن لغزش‏ها توبه نمی‏کنیم و باعث عبرت‏مان هم نمی‏شود.
* به‏خاطر عدم درک حقیقت خدا قلب‏مان را از حق برمی‏گرداند.

* یا رسول الله(ص)
ای مهربان با مؤمنان.
خودمون می‏دونیم که ما اهل ایمان نیستیم؛
اما شما پیام‏بری از جنس ما هستید،
تباهی و زیان ما بر شما دش‏وار است،
خدا می‏گه شما بشدت به ما علاقه دارید،
و این علاقه و لطف و مهربانی رو در تمام لحظات زندگی‏مون درک کرده‏ایم.

ای حبیب خدا(ص)
در این شهر خدا به شما متوسل می‏شیم آقا جان،
نکنه این امراض قلبی کارمون رو به کفر بکشونه.
شما بیا طبیب قلوب ما باش.

***
اَللّهُمَّ اجْعَلْ لى مَعَ الرَّسُولِ سَبیلاً (##)

#: ترجمه آقای سید محمدرضا صفوی، براساس المیزان علامه(ره)
##: قسمتی از یکی از دعاهای ماه مبارک. به‏نقل از حضرت صادق(ع). این دعا توی مفاتیح بعد از دعای «اللهم ادخل...» اومده. هم‏چنین اشاره‏ای است به آیه 27 فرقان.

یا علی