سلام.

چه نکته‏ی به‏جایی شنیدم که
نباید «آسایش و آرامش» رو
با «راحتی و آسونی» اشتباه کرد.

گاهی بیش‏تر همت ما روی دومی است.

به‏نظرتون موضع قرآن چی‏ه؟

یا علی

- - - - - -
+ نماز آیات زلزله یادمون نره. البته اگر زنده موندیم.
+ این «دل‏نوازان» شانس آورده که تو ام‏سال سریال مزخرفی مثل «رستگاران» هم پخش شده، و البته مزخرف‏تر از این دو نمی‏دونم چی چی «پاییز» یا همون «پاییز پدرسالار». وگرنه جا داشت بدترین سریال سال باشه.

+ جناب «نفحه»:
«خداوند روزی رو ضمانت کرده و نه بهشت رو، ما جوری زندگی می‏کنیم که انگار خدا بهشت رو ضمانت کرده و نه روزی رو!!؟»

+ جناب «آمین»:
«خودم رو می‏گم، دنبال راحتی و آسونی نبودم، تقریباً هیچ وقت! اما مسیرهایی که رفتم هم همیشه به آسایش و آرامش نرسیده... برای همین‏ه که گاهی احساس می‏کنم تحمل این سختی‏ها بی‏نتیجه بوده. می‏دونم که یه چیزای مهمی کم‏ه! یه چیزای خیلی مهم... فقط این رو می‏دونم... فقط همین»

+ جناب «سلام»:
«1- قرآن سکینه رو مساوی آرامش می‏داند: «لتسکنوا الیها...»
2- آسایش، آرامش رو هم‏راه نداره. اما آرامش حتی اگه آسایش ظاهری رو برای انسان هم‏راه نداشته باشه، کفایت می‏کنه.
3- غربی‏ها هم از قرن 20 به این مفهوم با یه ورژن دیگه توجه کردند و آن مبحث «معنادرمانی = لوگوتراپی» است. کسی که روی این موضوع خیلی کار کرده، «ویکتور فرانکل» است. کتاب «انسان در جستجوی معنا» رو حتماً می‏شناسید.»