سلام.

مَا کَانَ لِأهل المَدینَةِ وَ مَن حَولَهُم مِنَ الأعرَابِ
سزاوار نیست که اهل مدینه، و بادیه‌نشینانی که اطراف آنها هستند،
أن یَتَخلَّفُوا عَن رَسُولِ اللَّهِ
از رسول خدا تخلّف جویند؛
وَ لا یَرغَبُوا بأنفُسِهِم عَن نَفسِهِ
و برای حفظ جان خویش، از جان او چشم بپوشند!

ذَلِکَ بأنَّهُم لا یُصِیبُهُم (1-) ظَمَأ
وَ لا (2-) نَصَبٌ
وَ لا (3-) مَخمَصَةٌ فِی سَبیل اللَّهِ
این به‏خاطر آن است که هیچ تشنگی و خستگی،
و گرسنگی در راه خدا به آنها نمی‌رسد
وَ لا (4-) یَطَئُونَ مَوطِئاً یَغِیظُ الکُفَّارَ
و هیچ گامی که موجب خشم کافران می‌شود برنمی‌دارند،
وَ لا (5-) یَنَالُونَ مِن عَدُوٍّ نَیلاً
و ضربه‌ای از دشمن نمی‌خورند،
إِلا کُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ
مگر اینکه به‏خاطر آن، عمل صالحی برای آنها نوشته می‌شود؛
إِنَّ اللَّهَ لا یُضِیعُ أجرَ المُحسنینَ (120)
زیرا خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌کند!

وَ لا (6-) یُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لا کَبیرَةً
و هیچ مال کوچک یا بزرگی را (در این راه) انفاق نمی‌کنند،
وَ لا (7-) یَقطَعُونَ وَادیاً
و هیچ سرزمینی را (به‏سوی میدان جهاد یا در بازگشت) نمی‌پیمایند،
إلا کُتِبَ لَهُم لِیَجزِیَهُمُ اللَّهُ أحسَنَ مَا کَانُوا یَعمَلُونَ (121)
مگر اینکه برای آنها نوشته می‌شود؛
تا خداوند آن را به‏عنوان به‏ترین اعمال‏شان، پاداش دهد.

(سوره توبه)
*

این وظیفه همه مسلمانان در تمام قرون و اعصار است که
رهبران خویش را همچون جان خویش،
بلکه بیش‏تر گرامی دارند
و در حفظ آن بکوشند
و آنها را در برابر حوادث سخت تنها نگذارند،
چراکه خطر برای آنها
خطر برای امت است.
(تفسیر نمونه)

یا حسین شهید

- - - - - -
+ خدا آقای قرائتی رو عزت بده.