سلام.
مطلب خوبی رو یکی از خوانندگان ای‏میل کردند که مربوط به پای‏گاه اسلامی شیعی رشده.
- - - - - -

«یکی از خدمت‏کاران امام سجاد -علیه السلام- این‏گونه نقل می‌کند:
... نزدیک رفته و گفتم: ای مولای من!
آیا هنوز وقت آن نرسیده که اندوه‏ات پایان یابد و از گریه‏های‏ات کاسته شود؟
امام -علیه السلام- در پاسخ فرمود:
چه می‌گویی؟
یعقوب پیامبر -علیه السلام- با آنکه دوازده پسر داشت،
وقتی خدا یکی از آنان را از پیش چشمان‏اش دور ساخت،
از غم و غصه موهای سرش سپید و کمرش خم شد
و از فرط گریه بینایی‏اش را از دست داد،
درحالی‏که فرزندش زنده بود.
اما من به چشم خود دیدم که پدر و برادر و هفده نفر از افراد خانواده‏ام
بر زمین افتاده و کشته شدند.
بنابر این چگونه انتظار داری اندوه‏ام پایان گیرد و گریه‏های‏ام کاسته شود؟

اندوه فراوان و اشک بی‏پایان امام چهارم -علیه السلام-،
تنها نشان‏گر محبت یک فرزند بر پدرش نیست،
بلکه از روی شناخت و معرفت ویژه‌ای است که آن حضرت
نسبت به مقام و شخصیت فردی چون امام حسین -علیه السلام- دارد.

... توصیف امام صادق -علیه السلام- از چگونگی عزاداری امام سجاد -علیه السلام-
بر پدرش:
زین العابدین -علیه السلام- در تمام مدت زمان حیات خود بعد از واقعه‏ی عاشورا،
بر پدرش می‌گریست.
او در طی این مدت،
روز‌ها را روزه می‌داشت و شب‏ها را به عبادت می‌پرداخت.
چون هنگام افطار می‌شد و برای‏اش آب و غذا می‌آوردند،
می‌فرمود: فرزند رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- را گرسنه و تشنه شهید کردند؛
و پیوسته این سخن را تکرار می‌کرد و اشک می‌ریخت.
حال آن بزرگ‏وار هم‏واره برهمین منوال بود تا به خدای عزوجل ملحق شد.

امام سجاد -علیه السلام- به‏عنوان اولین و اصلی‏ترین صاحب عزای امام حسین -علیه السلام-،
هم‏واره عزاداری بر مصیبت پدر بزرگ‏وارشان را هم‏راه عبادت‌های دیگر
از جمله روزه‏داری و نیایش‌های شبانه مورد توجه قرار می‌دادند.
با وجود چنین الگویی که امام چهارم -علیه السلام- در برابر محبان شهید کربلا قرار داده‏اند،
چگونه می‌توان صرف عزاداری برای حضرت امام حسین -علیه السلام- را
برای خود کافی دانست
و پیروی از سیره‏ی امام سجاد -علیه السلام- در عبادت و بندگی خداوند را کوچک شمرد؟!»

یا حسین شهید

- - - - - -
+ جناب «محمد صادق» عزیز فرموده‏اند:
«نقل قولی از حاج آقای پناهیان (حفظه الله):
امام سجاد(ع) در طول عمر پربرکت حدود 30 ساله خود پس از حماسه عاشورا دائماً غلام خریداری می‏کردند و پس از مدتی که این غلامان با گریه‏های حضرت و دلایل آن آشنا می‏شدند آنها را آزاد می‏کردند تا این فرهنگ را در جامعه منتشر کنند. تعداد این غلامان 50000 ذکر شده و معجزه اینکه همه آنها ایرانی بودند. راز این محبت فراوان ما ایرانی‏ها به اهل بیت را باید در این لطف حضرت زین‏العابدین یافت. آری ما مدیون حضرت هستیم. و شاید هر چه داریم از ایشان داریم.
... و چه افتخاری از این بزرگ‏تر که ما غلام‏زادگان این خانواده هستیم.»

حقیر هم در پاسخ گفته‏ام:
«البته شنیده‏های حقیر در عدد و ملیت و نتیجه متفاوت است. اما در اینکه حضرت معجزه محبتی کردند با شما هم‏نظرم. ابتدا و انتهای دوران امامت ایشان ازنظر دوست‏داران اهل بیت(ع) قابل مقایسه نبود و این زمینه‏ای شد برای دوران امامت حضرت باقر(ع) و حضرت صادق(ع). نمونه‏اش اینکه در ابتدای دوران امامت به دستور خلیفه جان و مال و ناموس اهل مدینه بر سپاهیان خلیفه حلال شد و فاجعه‏ی حره و سنگ‏باران کعبه اتفاق افتاد. اما بعد آن ماجرا که برای طواف کعبه مردم راه را برای امام(ع) باز کردند و حاکم آن وقت گوشه‏ای نشسته بود و نمی‏توانست به‏راحتی اعمال‏اش رو انجام بده.»