سلام،

قسمتی از خطبه ‏هاى نماز عید سعید فطر سال 86

 

ما مردم مسرفى هستیم؛ ما اسراف میکنیم؛
اسراف در آب، اسراف در نان، اسراف در وسائل گوناگون و تنقلات، اسراف در بنزین.
کشورى که تولید کننده‏ى نفت است، وارد کننده‏ى فرآورده‏ى نفت - بنزین - است!
این تعجب‏آور نیست؟! هر سال میلیاردها بدهیم بنزین وارد کنیم یا چیزهاى دیگرى وارد کنیم
براى اینکه بخشى از جمعیت و ملت ما دلشان میخواهد ریخت و پاش کنند!
این درست است؟!

 

ما ملت، به عنوان یک عیب ملى به این نگاه کنیم.
اسراف بد است؛

 

حتى در انفاق راه خدا هم میگویند.
خداى متعال در قرآن به پیغمبرش میفرماید:
لا تجعل یدک مغلولة الى عنقک و لا تبسطها کل البسط»؛
در انفاق براى خدا هم اینجورى عمل کن.
افراط و تفریط نکنید. میانه‏روى؛
میانه‏روى در خرج کردن.
این را باید ما به صورت یک فرهنگ ملى در بیاوریم.
قرآن میفرماید: «و الّذین اذا انفقوا»؛ کسانى که وقتى میخواهند خرج کنند،
«لم یسرفوا و لم یقتروا»؛ نه اسراف میکنند - زیاده‏روى میکنند -
نه تنگ میگیرند و با فشار بر خودشان، زندگى میکنند؛
نه، اسلام این را هم توصیه نمیکند.
اسلام نمیگوید که مردم بایستى با ریاضت و زهد آنچنانى زندگى کنند؛ نه،
معمولى زندگى کنند، متوسط زندگى کنند.

 

اینکه مى‏بینید بعضى از فضولهاى خارجى،
دولتهاى خارجى،
دائم و دم‏به‏ساعت، چندین سال است که ملت ما را تهدید میکنند که
تحریم میکنیم، تحریم میکنیم، تحریم میکنیم
- بارها هم تحریم کرده‏اند -
به خاطر این است که چشم امیدشان به همین خصوصیت منفى ماست.
ما اگر آدمهاى اهل اسراف و ولنگارى در خرج باشیم،
ممکن است تحریم براى آدم مسرف و ولنگار سخت تمام بشود؛
اما ملتى که ،
حساب کار خودش را دارد، حساب دخل و خرج خود را دارد، حساب مصلحت خود را دارد،
زیاده‏روى نمیکند، اسراف نمیکند.
خوب، تحریم کنند.
بر یک چنین ملتى از تحریم ضررى وارد نمیشود.

 

این نکته را از ماه رمضان به یاد نگه داریم و ان‏شاءاللَّه عمل کنیم.

یا علی