سلام

یا اللَّهُ یا رحمانُ یا رحیمُ، یا مُقلِّبَ القلوب ثبّت قلبی على‏ دینکَ

سلام.
اینها رو تو ایام جنگ غزه انتخاب کرده‏بودم. شاید الآن اون جلوه رو براتون نداشته باشه. ولی واقعاً حرف امام(ره) یه چیز دیگه است. بیش‏از 360 کلمه نیست!
- - - - - -

«ما در عصری زندگی می‏کنیم که مقدرات ملت‏های در بند مظلوم،
به‏دست مشتی جنایت‏پیشه که خوی سبعیت بر آنان غالب است، می‏باشد.
دنیا در عصر ما و عصرهایی نظیر آن،
مبتلا به حکومت‏هایی بوده‏است که جز قانون جنگل
در آن حکومت نمی‏کند.

ما در عصری هستیم که جنایت‏کاران به‏جای توبیخ و تأدیب،
تحسین و تأیید می‏شوند.

ما در عصری به‏سر می‏بریم که سازمان‏های به‏اصطلاح حقوق بشر،
نگهبان منافع ظالمانه‏ی ابرجنایت‏کاران و مدافع ستم‏کاری آنان و بستگان آنان هستند.

ما در منطقه‏ای به زندگی مرگ‏بار خود ادامه می‏دهیم که
اکثر حکام آن چشم و گوش بسته تحت فرمان امریکا،
به جنایت سرائیل و حزب بعث عراق مشروعیت می‏دهند
و در هدم اسلام و قرآن کریم کوشش می‏کنند.

ما در محیطی گذران می‏کنیم که مظلومان
که جرمی جز دفاع از حق ندارند
زیر چکمه‏ی ستم‏گران خرد می‏شوند
و آخوندهای کثیف درباری به این اعمال وجهه‏ی اسلامی می‏دهند.

ما و دنیای مسیحیت در عصری هستیم که
پاپ، رهبر کاتولیک‏ها
جای آنکه امریکایی‏ها را در جنایتی که به بشریت می‏کند،‏ محکوم کند
و پیروان خود را به مقابله با مظلومان برانگیزد،
از امریکا پشتی‏بانی می‏کند و به ستم‏کاران دیگر
توصیه‏ی هم‏کاری با آن را می‏کند.

اکنون در این دنیای مسموم که نفس‏کشیدن در آن مرگ تدریجی است،
تکلیف ملت‏های در بند این ابرقدرت‏ها و انگل‏ها چیست؟
باید بنشینند و این صحنه‏های جنایت‏کار را تماشا کنند
و با سکوت مجال دهند که دنیا در آتش بسوزد؟

آیا روحانیون، نویسنگان، گویندگان، روشن‏فکران و متفکران
از هر ملت و مذهب که هستند،
در این زمان تکلیفی انسانی، مذهبی، ملی و اخلاقی ندارند
و باید نقش تماشاگر را در کشورهای خود ایفا کنند؟

یا آنکه باید این سران و سردم‏داران با گفتار و نوشتار خود،
ملت‏های مظلوم در بند را بسیج کنند
تا ستم‏گران را از صحنه خارج نمایند
و حکومت را به‏دست مستضعفان بسپارند،
چونان که در ایران با همت ملت بزرگ‏وار شد.»

جلد 18 صحیفه‏ی نور؛
پیام امام(ره) به‏مناسبت شهادت شش‏تن از اعضای خانواده‏ی آقای حکیم؛
خرداد 1362

یا حسین شهید

سَلامُ اللَّهِ الْعِلىِّ الْعَظیمِ،

وَ سَلامُ مَلائِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ،

وَ اَنْبِیآئِهِ الْمُرْسَلینَ،

 و َاَئِمَّتِهِ الْمُنْتَجَبینَ،

وَعِبادِهِ‏ الصَّالِحینَ،

وَ جَمیعِ الشُّهَدآءِ وَالصِّدّیقینَ،

وَ الزَّاکِیاتُ الطَّیِّباتُ فیما تَغْتَدى‏ وَ تَرُوحُ

عَلَیْکَ

یا مُسْلِمَ بْنَ عَقیلِ بْنِ اَبیطالِبٍ،

وَرَحْمَةُ اللَّهِ‏ وَ بَرَکاتُهُ.

سلام.

سه نقل درباره علامه عسکری(ره) (به‌مناسبت اولین سالگرد ارتحالشان):

1- «علامه بیش از هر چیز مرد عمل بود،
حتی اگر سخن می‌گفت و درس می‌داد،
و اگر مناظره یا بحث می‌کرد، و اگر می‌نوشت یا تحقیق می‌کرد
همه به عنوان عمل بود.
عملی برای خدمت به مردم و کوششی برای هدایت.
در واقع اصلی‌ترین دغدغه ایشان در تمام عمر، مردم و هدایت آنها بود.»
(حاج آقای جاودان)

2*- «با دقت و امعان‌نظر در آثار علامه می‌توان اندیشه‌های ایشان را در محورهای زیر بررسی کرد:
اول- اثبات یگانگی سنت ائمه با سنت پیامبر اکرم(ص)
و یا به تعبیر دیگر نبوی بودن همه احادیث امامان شیعه با اسناد عالی؛
 یعنی فتاوای ائمه هم براساس سنت نبوی بوده‌است.
دوم- تکذیب افسانه عبدالله‌بن‌سباء و 150 صحابی ساختگی
که حدود هزار سال علمای شیعه را به خود مشغول کرده‌بود.
سوم- تحقیق و بررسی پیرامون ویژگی‌های دو مکتب (مکتب امامت و مکتب خلافت)
چهارم- طرح و ابداع مسئله «وحی بیانی و وحی قرآنی»
‌که مشکل‌گشای بسیاری از شبهاتی است که پیرامون تحریف قرآن مطرح بوده‌است.
پنجم- بیان و شناخت صحیح از سیره اهل‌بیت(ع) در قالب «نقش ائمه در احیاء دین».
ششم- نشر و طرح عقاید اسلام از قرآن کریم
که با انگیزه تقریب بین مذاهب اسلامی انجام گرفت...
حضرت استاد در سال‌های تحصیل در حوزه علمیه قم
(که در سنین 21سالگی بودند)
‌در اندیشه رسمیت بخشیدن درس تفسیر قرآن بود.

 همچنین فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی این دانشمند فقید عبارتنداز:
1- تأسیس مدارس و مراکز فرهنگی،
2- افتتاح درمانگاه و طرح ساخت بیمارستان،
 3- تأسیس دانشکده اصول‌الدین،
4- نمایندگی آیت‌الله‌العظمی حکیم(ره) در بغداد،
5- تأسیس حزب‌الدعوه الاسلامیه،
6- تشکیل «ابناء ثوره العشرین»،
7- رسیدگی به امور مردم،
8- مدیریت «جماعه علماء بغداد و الکاظمیه»،
9- انتشار اخبار فاجعه کشتار مدرسه فیضیه،
10- تأسیس مجمع علمی اسلامی،
11- تأسیس دانشکده اصول‌الدین در ایران.»

3- «خدا را شاکریم که در قرنی ما را آفرید که فرزانگانی کم‌سابقه ظهور کردند.
در قرنی که دین می‌خواست از میان برود، مردی بزرگ (امام‌خمینی) ظهور کرد.
همچنین مردی که می‌رفت تفسیرهای مادی‌ای مثل «المنار» از قرآن رواج یابد،
تفسیرالمیزان را نوشت (علامه طباطبایی)
و مردی که مجدانه در راه خدمت به تشیع در کتاب‌های مختلف غور کرد
و احادیث غدیر را گردآوری کرد (علامه امینی)
و اما یک مرد بزرگ و فرزانه که شب و روز به مسائل تشیع می‌پرداخت، علامه عسکری بود.

او با نگارش کتابی درباره عبدالله‌بن سباء
‌که برخی از مخالفان شیعه او را برای کوبیدن تشیع علم کرده و گفته بودند که
یک یهودی آیین شیعه را پدید آورده،
 اذهان را روشن کرد.
همچنین150صحابه ساختگی بودند که اصلا وجود تاریخی نداشتند، او آنها را به ما شناسانید.
علامه در کتاب «سقیفه» به قدری از خود فرزانگی نشان داد
که نقاط تاریک تاریخ اسلام را روشن کرد.»
(آیت‏الله خزعلی)

* ظاهراً از اینجا خلاصه شده.

یا علی

- - -
بیا بیا که سوختم ز هجر روی ماه تو ...

سلام.

خضوع و خشوع یعنی این!

«علی بن یقطین*
پس از اعمال حج به قصد زیارت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عازم مدینه شد
و پس از زیارت حضرت بدیدار مولایش امام هفتم «علیه السلام) شتافت،
ولی حضرت از پذیرش او امتناع فرمود.

وضعیت حساسی بود، نمی توانست زیاد در مدینه بماند.
ارتباطش با حضرت هم باید مخفی میماند،
گزارش‏ها و دستورالعمل‏های جدید، ضرورت این دیدار را مضاعف می‏کرد.
فردا صبح که در فرصتی مناسب حضرت را دید گفت: «یا سیدی ما ذنبی؟!»
مولای من، گناهم چیست که مرا راه ندادی؟

امام فرمود: ترا راه ندادم به جهت آنکه برادرت ابراهیم جمال را راه ندادی
و خداوند حج تو را نمی پذیرد تا ابراهیم را راضی نمایی.
تازه علی بن یقطین متوجه شده مدتی پیش ابراهیم برای کاری به او مراجعه نموده است،
ولی به دلیلی از پذیرش او سرباز زده است
و این برخورد حضرت گوش‏مالی آن صحنه است.
با کمال تأسف و بدون آنکه برخورد ناشایستی داشته باشد، گفت:
مولای من، اینک من در مدینه‏ام و او در کوفه، چگونه وی را از خود راضی نمایم؟
امام (علیه السلام) که انکسار و خلوص علی را دید به یاری او شتافت و فرمود:
امشب بطور مخفی و تنها به بقیع برو. شتری منتظر بردن و آوردن توست.

شبانه علی به بقیع آمد و بر آن شتر سوار گشت
و به قدرت الهی در کمتر از لحظه‏ای درب خانه ابراهیم پیاده شد،
کوبه در را به صدا درآورد و گفت: در را باز کنید. من علی بن یقطین هستم.
ابراهیم با تعجب از پشت در گفت: علی بن یقطین!! این موقع شب درب خانه ما چه می‏کند؟!

علی گفت: برادر کار مهمی پیش آمده. ترا به خدا قسم درب را باز کن.

وقتی داخل شد و گفت: ای ابراهیم! مولای ما مرا از پذیرش محروم ساخته تا زمانی که مرا ببخشی.

ابراهیم گفت: یغفر الله لک. خدا ترا ببخشد.

علی گفت: از این بیشتر می‏خواهم.

 من صورت بر زمین میگذارم تا تو پای خود را برصورت من بگذاری و از ته دل مرا ببخشی.

ابراهیم سرباز میزد و علی او را قسم می‏داد. تا اینکه بالاخره پذیرفت.

علی صورت بر زمین و در زیر پای ابراهیم گذاشت و در همان حال میگفت:
«اللهم اشهد» (خدایا تو شاهد این صحنه باش)
باری، پس از آن، شبانه با همان مرکب در چشم بهم زدنی به مدینه بازگشت
و به خدمت حضرت مشرف شد.
دست حضرت را بوسید و به انجام خدمت پرداخت.»

* علی بن یقطین اهل کوفه، ساکن بغداد و از یاران برجسته‌ی امام موسی کاظم علیه السلام بود.
او در کودکی نزد امام صادق علیه‏السلام مشرف شده و امام برایش دعای خیر کرده بود.
مردی دانشمند، محدّث، بافضیلت، و دلسوز که به دستور امام خود در دستگاه بنی عباس نفوذ داشت و تا مقام وزارت هارون پیش رفت. با اینکه در دستگاه طاغوت کار می کرد ولی تحت امر امام کاظم بود.
امام علیه‏السلام نیز او را مورد لطف و عنایت خاص خود قرار می‏داد و می‌فرمود:«ضمانت کردم که علی بن یقطین را آتش نسوزاند.» و نیز می‌فرمود: «من شهادت می دهم که علی بن یقطین اهل بهشت است.»
علی سرانجام در سال 180 هجری، یعنی سه سال قبل از شهادت امام کاظم علیه‏السلام، از دنیا رفت.

یا علی

سلام.

متن زیر از مقاله
نقش امیرالمومنین علیه‏السلام در احیاء دین
خلاصه شده‏است.

- - - - - -
مقدمه
در زندگانی ائمه علیهم السلام آنچه لازم است مورد تحقیق قرار گیرد،
دوران خلافت و وصایت الهی ایشان است.
یعنی باید سیره هر یک از آن بزرگواران را از زمان انتقال مسئولیت امامت و رهبری به آنان
که ایشان خلیفه و وصی رسول خدا بوده‏اند، بررسی نمود.
بنابراین زندگی آنها از ولادت تا پیش از امامت مورد بحث ما نخواهد بود...
زیرا در این مدت ایشان مسئول حفظ و تبلیغ اسلام بوده
و زندگی‏شان اسوه و واجب‏الاتباع می‏باشد.

نقش اصلی ائمه علیهم السلام
همچنان که می‏دانیم اسلام دو منبع و مأخذ دارد:
قرآن کریم و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله.
قرآن را خداوند متعال خود از تغییر و تحریف حفظ فرموده است...

اما سنت یعنی حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله که شرح و بیان قرآن در آن است.
عقاید و احکام بعد از پیامبر تحریف شد،
ولی دوازده امام که اوصیای پیامبر خاتم،
یعنی مسئول حفظ و تبلیغ شریعت پیامبر در جامعه برای هدایت مردم بودند،
با مجاهدت‏های خود آن را احیا کردند و به جامعه برگرداندند.

اگر بخواهیم مثالی بزنیم،
می توانیم بگوییم که اسلام همانند یک کشتی است که
بر امواج خروشان دریا قرار گرفته
و با زنجیری به ساحل بسته شده‏است.
این زنجیر دوازده حلقه دارد.
اگر یکی از این حلقه ها بریده‏شود، کشتی از ساحل جدا گشته در اثر امواج دریا غرق می‏شود.
درست به همین شکل،
اگر هر یک از ائمه علیهم السلام نبودند، اسلام باقی نمی‏ماند.
یعنی اگر مجاهدت های حضرت امیر علیه السلام در راه حفظ و تبلیغ اسلام نبود،
امام حسن و سایر ائمه علیهم‏السلام نمی‏توانستند اسلام  را نگه‏دارند
و اگر مجاهدت‏های حضرت امیر و امام حسن و امام حسین علیهم السلام در این راه نبود،
حضرت سجاد و بقیه ائمه علیهم‏السلام که هر یک در زمان خود نشان می‏دادند نبود،
اسلام امروزه در جامعه بشری وجود نداشت.

در اینجا مناسب است بخشی از زیارت جامعه را که بهترین معرف اهل‏البیت
و مجموعه مناسبی در امام‏شناسی است، بیاوریم
تا نقش اصلی ائمه علیهم السلام را از زبان دعا بشنویم:

« السلام علیکم یا اهل البیت النبوة ...
سلام بر شما اهل بیت نبوت ...

 أشهد أنکم ... جاهدتم فی الله حق جهاده
 شهادت میدهم که شما ... آنچنان که شایسته مجاهدت در راه خدا بود،

حتی اعلنتم دعوته و بینتم فرائضه
 جهاد کردید تا دعوت خدا را آشکار نمودید و احکام واجب خدا را برای مردم بیان کردید

و أقمتم حدوده و نشرتم شرایع احکامه
 و حدود دین را به پا داشتید و احکام الهی را نشر نموده

و سننتم سنته و بینتم فرائضه
 سنت‏ها را استوار کردید و به جامعه برگردانیدید

و صرتم فی ذلک منه الی الرضا ...
 تا آنجا که در نشر و تبلیغ اسلام به رضای خدا رسیدید ...

فالراغب عنکم مارق و اللازم لکم لاحق ...

 پس هر کس از شما روی گرداند، از دین خارج شد
و آنکس که با شما بود و اسلام را از شما فرا گرفت، رستگار شد.»

این جملات خطاب به تمامی ائمه است، ‌زیرا همگی آنان
از حضرت امیر تا حضرت مهدی،
به وظیفه خود در حفظ و تبلیغ اسلام عمل نمودند و خدمت خود را در این راه به خوبی به انجام رسانیدند.
اگر مجاهدت های ائمه پس از وفات پیامبر نبود،
نه اسلام مکتب اهل‏بیت بود و نه اسلام مکتب خلفا،
نه احادیث «کافی» و «من لا یحضره الفقیه» و «استبصار» و «تهذیب» بود
و نه احادیث «صحیح بخاری» و «مسلم» و احادیث مسندها و سنن‏ها.

ائمه دو نوع وظیفه و خدمت به عهده گرفته‏اند؛
یکی مقطعی و موقت برای زمان خاص خودشان،
و دیگری ممتد و دراز مدت برای حفظ اسلام تا آخرالزمان.

فهرست خدمات حضرت امیر
در اینجا به فهرست خدماتی که حضرت امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) 
در راستای مسوؤلیت اصلی ائمه، یعنی حفظ اسلام بوده‏است، اشاره می‏نمائیم:

جمع‏آوری قرآن
راهنمایی خلفا خصوصاً در احکام قضاوت
پاسخ به سؤالات علمای اهل کتاب
فعالیت‏های اقتصادی
شکستن نظام طبقاتی
تبلیغ اسلام صحیح
نفی حجّیت سیره خلفا

یا علی

سلام.

پیش‏نویس: اینها رو فهرست‏وار بخونید؛ بیش از این خلاصه نمی‏شد.

1- هر چه بندگی کنیم از خدا طلب‌کار نمی‌شیم.

2- درباره ترک گناه:

هیچ گناهی نباید کوچک انگاشته شود.
«فمن کان منکم مطیعاً للَّه تنفعه ولایتنا،
ومن کان منکم‏عاصیاً للَّه لم تنفعه ولایتنا»
هر کس مطیع خدا باشه، ولایت ما برایش نفع می‌بخشد.
(امام باقر(ع))

لا ینفع اجتهادٌ لا ورع فیه
اگر مواظب زحمتی که می‌کشی نباشی، از بین می‌ره.
(امام صادق(ع)؛ سفینةالبحار، ج2، ص 642)

بهترین وسیله تقرب به خدا پرهیز از گناهه.
برای همچین کسی درهای بهشت عدن را باز می‌کنم.
(منظور از بهشت عدن، بهشتی است که از لای زرورق در آمده،
بهشتی خصوصی که چشم هیچ‌کس دیگه‌ای بهش باز نشده.)
(مضمون مناجات حضرت حق با حضرت موسی(ع))

گرفتن حاجت به واسطه مراقبت 40 روزه ترک گناه مجربه.

3- اگه من گوشی دارم که این حرف‌ها یک ساعت بیشتر توش نمی‌مونه
احتیاج به «واعظ نفسانی» دارم.
اگه جوانی‌مون یادمون بیاد، واعظ نفسانی داشتیم.
(شاید همون وجدان باشه.)
بدون واعظ نفسانی واعظ بیرونی فایده نداره.

4- «هَلَکَ مَن لَیسَ لَه حکیمٌ یُرشِدُه»
(امام سجاد(ع)؛ بحارالانوار، جلد 75، صفحه ‏159)
حکیم یعنی عالم خبیر.
در درجه بالا حضرت امیر(ع) حکیم است؛
«ادلاء علی صراطه» است. (زیارت جامعه کبیره)
اگر راست بگی،
امام زمان(عج) متولی هدایت است.
هیچ وقت سرش شلوغ نیست،
از همه نقدتر و دم دست‌تره.
اصلاً امام برای هدایته.
قبر، پرچم گنبدش و زیارتش هم برای هدایته.

تنها منتی که خدا به بنده‌هاش می‌گذاره،
منت بعثت پیامبر(ص) (و اوصیائشون)ه.
ما که عبادات‌مون علویه،
باید زندگی‌مون هم علوی باشه.

در مورد حضرت ابراهیم داریم که:
«فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی»
(آیه 36 سوره ابراهیم)
حدیث هم داریم که:
«شیعَتُنا جُزءٌ مِنّا»
(امام صادق(ع)؛ امالی شیخ طوسی ج 1، ص 305)

5- با ولایت نعمت اسلام تمام شد؛
یعنی بدون ولایت اسلام نعمت نیست.
(به تفاوت تمام و کمال توجه کنید.)

بدون ولایت بعد 50 سال اسلام می‌شود حکومت یزید؛
سال اول جنایت کربلا را مرتکب می‌شود.
سال دوم به فرمان خلیفه
سه روز جان، مال و ناموس اهل مدینه بر سربازان حلال می‌شود،
تا مچ اسبان را خون می‌گیرد،
بر سر قبر پیامبر(ص) اسب می‌بندند،
پناه‌آورندگان به حرم نبوی(ص) را سر می‌برند.
چون خلیفه اسلام بدون ولایت فرمان داده.
سال بعد مکه را محاصره می‌کنند،
به فرمان خلیفه وقت کعبه را به منجنیق آتش می‌بندند.
به فرمان خلیفه اسلام بدون ولایت خانه خدا را خراب می‌کنند؛
خانه‌ای که همان وقت هم رو به آن نماز می‌خواندند.

و این است نعمت ولایت که باید قدرش بدانیم.

یا علی

- - -
رفتیم تو صف امضاء...

1- همه‏مان یتیم شدیم.

2- وظیفه؛ وظیفه...

3- مگر علی نماز می‏خوانْد؟

4- سرازیری (کاش قدر فرصت‏ها را بدانیم...)

5- دردسرهای رمضانی در سوئیس (پاراگراف‏های آخرشه)

سلام.

پیش‏نویس1: همین که آپ(!) می‏کنم خودش کلیه.
پیش‏نویس2: اما نونزدهم عجب سبک شدیم ها!

1- سوال:

«باسلام؛
در طول شبانه روز ماه رمضان چه برمانه‏ای داشته باشیم که
حداکثر استفاده را از این ماه بکنیم؟

... فرمودند: امیرالمومنین علیه السلام طبق نقل
از رسول خدا صلی الله علیه و آله سوال کردند که
افضل اعمال در این ماه چیست؟
پیامبر اکرم فرمودند: بهترین اعمال در این ماه ورع و پرهیز از حرام‏های خداست!
پرهیز از حرام باعث قبولی اعمال خواهد شد
و اگر دعا کند دعا به استجابت نزدیک‏تر است
و اگر عمل قبول باشد، آدم به کمال می‏رسد،
به همه جا می‏رسد.»

2- یه سوال کم ربط به ایام:

«سلام علیکم؛
برای نزدیک‏شدن به استاد اخلاق و مورد توجه ایشان بودن چه باید کرد؟

... فرمودند:
اگر استاد، استاد باشد
و شما هم اهل کار و عمل باشید
حتماً مورد توجه استاد قرار خواهید گرفت.»

یا علی

- - -
لینک‏ها:

1- آخرین خطبه حضرت امیر(ع)

... آماده بازگشت به صفیّن بود،
و جمعه نیامده بود که ابن‏ملجم ملعون او را ضربت زد.
لشکریان بازگشتند و ما چون گوسفندانى بودیم شبان خود را از دست داده،
گرگ‏ها از هر سو براى آنان دهان گشاده.

2- الفرصه تمر

3- عالم بی علی می‏شود این روزها

سلام.

1- «... اکنون
امام علی بن الحسین(ع)
پس از حادثه‏ی عاشورا بر سر یک دوراهی است:

یا باید با ایجاد هیجان و احساسات 
- که کسی چون او بسهولت قادر است در میان جمع معتقدان و علاقه‏مندان به خود، آن را به‏وجود آورد-
به یک ماجراجویی و عمل متهورانه دست زند؛
پرچم مخالفتی برافرازد؛
حادثه‏ی شورانگیزی بیافریند؛
ولی بر اثر آماده‏نبودن ابزار لازم برای اقدام عمیق و پایداری،
چون شعله یی فرو بخوابد و صحنه را برای ترکتازی‏های بنی‏امیه در میدان فکر و سیاست خالی کند...

یا باید احساسات سطحی را به وسیله‏ی تدبیری پخته و سنجیده مهار کند
و نخست مقدمه‏ی واجب کار بزرگ خود را فراهم آورد:
اندیشه‏ی راهنما و نیز عناصر صالح برای شروع به‏کار اصلی
- تجدید حیات اسلام و بازآفرینی جامعه‏ی اسلامی و نظام اسلامی-
را تأمین کند؛
عجالتاً جان خود و تعداد بسیار معدود یاران قابل اتکاء خود را حراست نماید
و میدان را در برابر حریف‏ها رها نکند؛
تا زنده است و تا از جسم جستجوگر و هراسان بنی‏امیه پنهان است،
در این جبهه - جبهه‏ی سازندگی افراد صالح و تعلیم اندیشه‏ی راهنما-
به مبارزه یی بی‏امان ولی پنهان مشغول باشد
و آنگاه ادامه‏ی این راه را که بی‏گمان به سر منزل مقصود بسی نزدیکتر است،
به امام پس از خود بسپارد...»*

2- «شک نیست که راه نخست، راه فداکاران است؛
ولی رهبر مسلکی که شعاع تأثیر عمل او نه تنها دایره‏ی محدود زمان خودش،
بل سراسر تاریخ را در بر می‏گیرد،
کافی نیست فداکار باشد؛
بلکه علاوه‏بر آن باید ژرف‏نگر و دور اندیش و پرحوصله و سخت باتدبیر نیز باشد...
و امام ... دومین راه را... برگزید و سرانجام نیز جان بر سر آن نهاد.»*

* کتاب «پیشوای صادق» نوشته‏ی آقای خامنه‏ای

3- بالآخره ما هم جهادی برو شدیم؛ اون هم با یه سری سال‏صفری.
معلوم نیست ما رو واسه چی می‏خوان کول کنن ببرن.
ما هم یه سری ایرادهایی به اصل برنامه داریم؛
منتها تو این دوساله نتونستم جمع‏بندی‏شون کنم.
بهر حال گفتن رفتن بهتر است.
اصل خود آدمه؛ فقط فکر صبح زود بیدار شدنش رو که می‏کنم کم میارم.
کمرم هم که نگو؛ بعد عید دردش داره علنی میشه.
وضع معنوی هم که داغونه.
فقط یه فکر تو کلّم هست که آشناشدن با مردم منطقه است.
شاید این یه کار از دستم بر بیاد.
خدا کنه حداقل حضورم بار منفی نداشته باشه.
حلال کنید.
و من الله التوفیق

4- یه خبر خوب؛ واسه‏ی حاج آقا سایت زدن: http://www.javedan.ir

به قول آقا ماشاءالله: خدا به ما توفیق مناجات با خودش و اولیائش رو نصیبمون کنه.

یا علی

- - -
پ.ن.
شرمنده، احتمالاً تا نیمه شعبان اینترنت ندارم. پیشاپیش مبارک.

جناب «محمد» فرموده اند: «امام بر سر دو راهی قرار می گیره، فکر می کنه، انتخاب می کنه. این عبارات شاید بخش گمشده معصوم شناسی ماست.»
من با نظر ایشون موافق نیستم. مثل این میماند که ما از بیرون درباره مسیر بعدی یک ماشین غریبه نظر بدیم که به راست میپیچه یا به چپ. برای راننده بسیار واضحه که کدوم ور می خواد بره؛ ولی ما از شواهد و قراین فرایند تصمیم گیری راننده رو برای خودمون شبیه سازی میکنیم.
من فکر میکنم معصومین(ع) اینقدر عبد خدا هستند که آینه تمام نمای قرآن شده اند؛ ایشان برای تصمیم گیری های عقلانی بلاتشبیه نظیر حرکات غریزی حیوانی بلادرنگ، مطمئن و بدون اشتباه عمل می کنند.
اینها را از احساس نوشتم، باید پخته شود. اما به نظرم منظور این متن همان شبیه سازی شرایط زمان امام برای ماست تا برای الگوگیری راحت شود؛ چه شاید نویسنده هم ادعای کامل بودن استدلال خود را نداشته باشد. شاید راه های دیگری هم بود، شاید انگیزه های دیگر.

سلام.

منبع عکس:  اسماعیل نیوز

یا علی

- - -
عبارات منتخب به مناسبت این ایام
* جناب «رهسپار» فرموده‏اند: «اما به راستی چه ساده نبودنش را به جشن می نشینیم...!»
و یه لینک خوب معرفی کرده‏اند: http://www.emamhossein.com/bank%20shear.htm
خدا خیرشان دهاد! تکان این حرف ما رو به قم رفتن تشویق کرد، هر چند جمکران نصیبمان نشد!

** جناب «علوی» خوش فرموده‏اند: «

1- شاه شمشاد قدان، خسرو شیرین دهنان/ که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان(حافظ)

2- ای حسین مقدس، روزگار درازی بود که هر انقلابی را مقدس می شمردم و نام او را با نام تو توام می کردم و او را در قلب خود جای می دادم و به عشق تو او را دوست می داشتم و به قداست تو او را مقدس می شمردم و در راه کمک به او از هیچ فداکاری حتی بذل حیات و هستی خود دریغ نمی کردم...

اما تجربه ،درس بزرگ و تلخی به من داد که اسلحه و کشتار و انقلاب و حتی شهادت به خودی خود نباید مورد احترام و تقدیس قرار گیرد، بلکه آنچه مهم است انسانیت، فداکاری در راه آرمان انسانها، غلبه بر خودخواهی و غرور و مصالح ژست مادی و ایمان به ارزش های الهی است .(شهید چمران، خدا بود و هیچ نبود،74 -75)»

***  یه اس ام اس: «ماه میلاد سه پرچمدار عشق؛                     دلبر و دلداده و دلدار عشق
                     ماه میلاد سه ماه عالمین؛                        سید سجاد و عباس و حسین
بر شما مبارک باد.»

**** از وبلاگ «تا جمکران» این حدیث رو برداشتم:«
مقام حضرت عباس
امام سجاد (علیه السلام): إنّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللهِ تَبارَکَ وَتَعالی لَمَنْزِلَةً، یَغْبِطُهُ بِها جَمیعُ الشُّهَداءِ یَوْمَ القِیامَةِ.
عباس نزد خداوند منزلتی دارد که روز قیامت هم? شهیدان به آن رشک میبرند.

»